Сірах
4:1 Сыне мой, не пазбаўляй жабракоў яго жыцця і не рабі вочы бедным
доўга чакаць.
4:2 Не засмучайце галодную душу; ні правакаваць чалавека ў яго
засмучэнне.
4:3 Не дадавайце болей клопату засмучанаму сэрцу; і адкладаць не даць
той, хто мае патрэбу.
4:4 Не адкідай маленьня засмучаных; і не адварочвай твару твайго
ад беднага чалавека.
4:5 Не адварочвай вока свайго ад патрабуючага і не давай яму нагоды
праклінаю цябе:
4:6 Бо калі ён праклінае цябе ў горычы сваёй душы, яго малітва будзе
чуў пра таго, хто яго стварыў.
4:7 Атрымайце любоў сходу і схіліце галаву перад вялікім
чалавек.
4:8 Няхай цябе не засмучае схіліць вуха да беднага і даць яму
прыязны адказ з лагоднасцю.
4:9 Вызвалі таго, хто церпіць крыўду ад рукі прыгнятальніка; і быць
не слабееш, калі сядзіш на судзе.
4:10 Будзь як бацька для сірот і замест мужа для іх
маці: так будзеш ты, як сын Усявышняга, і ён будзе любіць
цябе больш, чым маці тваю.
4:11 Мудрасць узвышае сваіх дзяцей і трымае тых, хто шукае яе.
4:12 Хто любіць яе, любіць жыццё; і тыя, што шукаюць яе рана, будуць
напоўнены радасцю.
4:13 Той, хто моцна трымае яе, успадкуе славу; і дзе б яна ні была
уваходзіць, Гасподзь дабраславіць.
4:14 Тыя, хто служыць ёй, будуць служыць Святому, і тыя, хто любіць
яе любіць Гасподзь.
4:15 Той, хто слухае яе, будзе судзіць народы, і той, хто прыслухоўваецца
для яе будзе жыць у бяспецы.
4:16 Калі чалавек аддае сябе ёй, ён атрымае яе ў спадчыну; і яго
пакаленьне будзе валодаць ёю.
4:17 Бо спачатку яна будзе хадзіць з ім крывымі шляхамі і прыносіць страх
і баяцца яго, і мучыць яго сваім пакараньнем, пакуль ня можа
даверся яго душы і выпрабуй яго законамі яе.
4:18 Тады яна вернецца да яго па прамой дарозе і суцешыць яго, і
паказаць яму свае сакрэты.
4:19 Але калі ён памыліўся, яна пакіне яго і аддасць яго сваім
разбурэнне.
4:20 Сачыце за магчымасцю і сцеражыцеся зла; і не саромейцеся, калі гэта
тычыцца тваёй душы.
4:21 Бо ёсць ганьба, якая прыносіць грэх; і ёсць ганьба якая
слава і мілата.
4:22 Не прымайце нікога супраць вашай душы, і не дазваляйце пашаны любому чалавеку
прымусіць цябе ўпасці.
4:23 І не размаўляйце, калі ёсць нагода зрабіць дабро, і хавайцеся
не твая мудрасць у яе прыгажосці.
4:24 Бо па слове мудрасць будзе пазнана, і навучанне па слове
мова.
4:25 Ні ў якім разе не кажы супраць праўды; але саромейся памылкі тваёй
невуцтва.
4:26 Не саромейцеся вызнаваць свае грахі; і сілай не курс
рака.
4:27 Не рабі сябе падначаленым чалавеку дурному; ні прыняць
асоба магутнага.
4:28 Змагайся за праўду да смерці, і Гасподзь будзе змагацца за цябе.
4:29 Не будзь паспешлівым на мове сваёй, а ў справах - млявым і нядбайным.
4:30 Не будзь, як леў у доме тваім, і не люты сярод слуг тваіх.
4:31 Няхай рука твая не будзе працягнута, каб атрымаць, і зачыні, калі ты
павінен вярнуць.