Сірах 4:1 Сыне мой, не пазбаўляй жабракоў яго жыцця і не рабі вочы бедным доўга чакаць. 4:2 Не засмучайце галодную душу; ні правакаваць чалавека ў яго засмучэнне. 4:3 Не дадавайце болей клопату засмучанаму сэрцу; і адкладаць не даць той, хто мае патрэбу. 4:4 Не адкідай маленьня засмучаных; і не адварочвай твару твайго ад беднага чалавека. 4:5 Не адварочвай вока свайго ад патрабуючага і не давай яму нагоды праклінаю цябе: 4:6 Бо калі ён праклінае цябе ў горычы сваёй душы, яго малітва будзе чуў пра таго, хто яго стварыў. 4:7 Атрымайце любоў сходу і схіліце галаву перад вялікім чалавек. 4:8 Няхай цябе не засмучае схіліць вуха да беднага і даць яму прыязны адказ з лагоднасцю. 4:9 Вызвалі таго, хто церпіць крыўду ад рукі прыгнятальніка; і быць не слабееш, калі сядзіш на судзе. 4:10 Будзь як бацька для сірот і замест мужа для іх маці: так будзеш ты, як сын Усявышняга, і ён будзе любіць цябе больш, чым маці тваю. 4:11 Мудрасць узвышае сваіх дзяцей і трымае тых, хто шукае яе. 4:12 Хто любіць яе, любіць жыццё; і тыя, што шукаюць яе рана, будуць напоўнены радасцю. 4:13 Той, хто моцна трымае яе, успадкуе славу; і дзе б яна ні была уваходзіць, Гасподзь дабраславіць. 4:14 Тыя, хто служыць ёй, будуць служыць Святому, і тыя, хто любіць яе любіць Гасподзь. 4:15 Той, хто слухае яе, будзе судзіць народы, і той, хто прыслухоўваецца для яе будзе жыць у бяспецы. 4:16 Калі чалавек аддае сябе ёй, ён атрымае яе ў спадчыну; і яго пакаленьне будзе валодаць ёю. 4:17 Бо спачатку яна будзе хадзіць з ім крывымі шляхамі і прыносіць страх і баяцца яго, і мучыць яго сваім пакараньнем, пакуль ня можа даверся яго душы і выпрабуй яго законамі яе. 4:18 Тады яна вернецца да яго па прамой дарозе і суцешыць яго, і паказаць яму свае сакрэты. 4:19 Але калі ён памыліўся, яна пакіне яго і аддасць яго сваім разбурэнне. 4:20 Сачыце за магчымасцю і сцеражыцеся зла; і не саромейцеся, калі гэта тычыцца тваёй душы. 4:21 Бо ёсць ганьба, якая прыносіць грэх; і ёсць ганьба якая слава і мілата. 4:22 Не прымайце нікога супраць вашай душы, і не дазваляйце пашаны любому чалавеку прымусіць цябе ўпасці. 4:23 І не размаўляйце, калі ёсць нагода зрабіць дабро, і хавайцеся не твая мудрасць у яе прыгажосці. 4:24 Бо па слове мудрасць будзе пазнана, і навучанне па слове мова. 4:25 Ні ў якім разе не кажы супраць праўды; але саромейся памылкі тваёй невуцтва. 4:26 Не саромейцеся вызнаваць свае грахі; і сілай не курс рака. 4:27 Не рабі сябе падначаленым чалавеку дурному; ні прыняць асоба магутнага. 4:28 Змагайся за праўду да смерці, і Гасподзь будзе змагацца за цябе. 4:29 Не будзь паспешлівым на мове сваёй, а ў справах - млявым і нядбайным. 4:30 Не будзь, як леў у доме тваім, і не люты сярод слуг тваіх. 4:31 Няхай рука твая не будзе працягнута, каб атрымаць, і зачыні, калі ты павінен вярнуць.