Псалтыр 142:1 Я заклікаў да Госпада голасам маім; голасам маім да Госпада зрабіў я папрасі маю. 142:2 Я выліў сваю скаргу перад ім; Я паказаў яму сваю бяду. 142:3 Калі мой дух быў перапоўнены ўва мне, тады ты ведаў мой шлях. У на дарозе, па якой я хадзіў, яны таемна паставілі мне сетку. 142:4 Я паглядзеў на маю правую руку, і ўбачыў, але не было чалавека, які хацеў спазнай мяне: прыстанішча не дало мне; ніхто не клапаціўся пра маю душу. 142:5 Я клікаў Цябе, Госпадзе, я сказаў: Ты мой прытулак і мая доля ў зямля жывых. 142:6 Звярніце ўвагу на мой крык; бо я вельмі прыніжаны: вызвалі мяне ад майго ганіцелі; бо яны мацнейшыя за мяне. 142:7 Вывядзі душу маю з вязніцы, каб я мог славіць імя Тваё: праведнік акружыць мяне; бо ты будзеш са мною шчодра.