Псалтыр
142:1 Я заклікаў да Госпада голасам маім; голасам маім да Госпада зрабіў я
папрасі маю.
142:2 Я выліў сваю скаргу перад ім; Я паказаў яму сваю бяду.
142:3 Калі мой дух быў перапоўнены ўва мне, тады ты ведаў мой шлях. У
на дарозе, па якой я хадзіў, яны таемна паставілі мне сетку.
142:4 Я паглядзеў на маю правую руку, і ўбачыў, але не было чалавека, які хацеў
спазнай мяне: прыстанішча не дало мне; ніхто не клапаціўся пра маю душу.
142:5 Я клікаў Цябе, Госпадзе, я сказаў: Ты мой прытулак і мая доля ў
зямля жывых.
142:6 Звярніце ўвагу на мой крык; бо я вельмі прыніжаны: вызвалі мяне ад майго
ганіцелі; бо яны мацнейшыя за мяне.
142:7 Вывядзі душу маю з вязніцы, каб я мог славіць імя Тваё: праведнік
акружыць мяне; бо ты будзеш са мною шчодра.