Псалтыр 109:1 Не маўчы, Божа хвалы маёй; 109:2 Бо вусны бязбожных і вусны падступных адкрыты супроць мяне: гаварылі супроць мяне ілжывым языком. 109:3 Яны таксама акружылі мяне словамі нянавісці; і змагаўся супраць мяне без прычыны. 109:4 Для маёй любові яны - мае праціўнікі, але я аддаю сябе малітве. 109:5 І яны ўзнагародзілі мяне злом за дабро і нянавісцю за маю любоў. 109:6 Пастаў над ім злога чалавека, і хай сатана стане праваруч ад яго. 109:7 Калі ён будзе судзіць, хай будзе асуджаны, і хай малітва яго стане грэх. 109:8 Няхай яго дні будуць кароткія; і няхай іншы займае яго пасаду. 109:9 Няхай дзеці яго застануцца сіротамі, а жонка - удавой. 109:10 Няхай яго дзеці будуць пастаянна валацугамі і жабраваць; хай яны шукаюць сваё таксама хлеб з пустыняў іхніх. 109:11 Няхай рабаўнік забярэ ўсё, што мае; і хай чужынцы псуюць яго праца. 109:12 Няхай не будзе нікога, хто акажа яму ласку; спрыяць сваім сіротам. 109:13 Няхай яго нашчадства будзе адрэзана; і ў наступным пакаленні няхай іх імя будзе выкраслена. 109:14 Няхай успомніць беззаконне бацькоў яго ў Госпада; і няхай не грэх маці ягонай будзе загладжаны. 109:15 Няхай яны заўсёды будуць перад Госпадам, каб ён знішчыў памяць з іх з зямлі. 109:16 Таму што ён не памятаў праяўляць міласэрнасць, але пераследваў бедных і беднага чалавека, каб нават забіць разбітага сэрцам. 109:17 Як ён любіў праклён, так хай гэта і прыйдзе да яго: як ён не любіў у дабраславеньне, дык хай будзе далёка ад яго. 109:18 Як ён апрануўся ў праклён, як у сваю вопратку, так няхай увайдзе ў нутро ягонае, як вада, і, як алей, у косьці ягоныя. 109:19 Няхай гэта будзе яму як вопратка, якая апранае яго, і як пояс якім ён заўсёды аперазаны. 109:20 Няхай гэта будзе ўзнагарода маіх праціўнікаў ад Госпада, і ад іх што гавораць зло на душу маю. 109:21 Але ты зрабі для мяне, Божа, Госпадзе, дзеля імя Твайго: таму што твой міласэрнасць добрая, выбаў мяне. 109:22 Бо я бедны і ўбогі, і маё сэрца паранена ва мне. 109:23 Я сышоў, як цень, калі ён занепадае: мяне кідае ўверх і ўніз, як саранча. 109:24 Мае калені аслабелі ад посту; і плоць мая страціла тлушч. 109:25 Я таксама стаў для іх ганьбай: калі яны глядзелі на мяне, яны дрыжалі іх галовы. 109:26 Дапамажы мне, Госпадзе, Божа мой, выратуй мяне па міласці Тваёй. 109:27 Каб яны ведалі, што гэта твая рука; што Ты, Госпадзе, зрабіў гэта. 109:28 Няхай праклінаюць, а ты дабраслаўляй; але няхай радуецца раб Твой. 109:29 Няхай праціўнікі мае будуць апранутыя ў ганьбу, і хай яны пакрыюцца самі са сваёй блытанінай, як з мантыяй. 109:30 Я вельмі буду славіць Госпада вуснамі маімі; так, я буду славіць яго сярод мноства. 109:31 Бо ён будзе стаяць па правую руку ад бедных, каб выратаваць яго ад тых што асуджаюць яго душу.