Псалтыр
109:1 Не маўчы, Божа хвалы маёй;
109:2 Бо вусны бязбожных і вусны падступных адкрыты
супроць мяне: гаварылі супроць мяне ілжывым языком.
109:3 Яны таксама акружылі мяне словамі нянавісці; і змагаўся супраць мяне
без прычыны.
109:4 Для маёй любові яны - мае праціўнікі, але я аддаю сябе малітве.
109:5 І яны ўзнагародзілі мяне злом за дабро і нянавісцю за маю любоў.
109:6 Пастаў над ім злога чалавека, і хай сатана стане праваруч ад яго.
109:7 Калі ён будзе судзіць, хай будзе асуджаны, і хай малітва яго стане
грэх.
109:8 Няхай яго дні будуць кароткія; і няхай іншы займае яго пасаду.
109:9 Няхай дзеці яго застануцца сіротамі, а жонка - удавой.
109:10 Няхай яго дзеці будуць пастаянна валацугамі і жабраваць; хай яны шукаюць сваё
таксама хлеб з пустыняў іхніх.
109:11 Няхай рабаўнік забярэ ўсё, што мае; і хай чужынцы псуюць
яго праца.
109:12 Няхай не будзе нікога, хто акажа яму ласку;
спрыяць сваім сіротам.
109:13 Няхай яго нашчадства будзе адрэзана; і ў наступным пакаленні няхай іх
імя будзе выкраслена.
109:14 Няхай успомніць беззаконне бацькоў яго ў Госпада; і няхай не
грэх маці ягонай будзе загладжаны.
109:15 Няхай яны заўсёды будуць перад Госпадам, каб ён знішчыў памяць
з іх з зямлі.
109:16 Таму што ён не памятаў праяўляць міласэрнасць, але пераследваў бедных
і беднага чалавека, каб нават забіць разбітага сэрцам.
109:17 Як ён любіў праклён, так хай гэта і прыйдзе да яго: як ён не любіў у
дабраславеньне, дык хай будзе далёка ад яго.
109:18 Як ён апрануўся ў праклён, як у сваю вопратку, так няхай
увайдзе ў нутро ягонае, як вада, і, як алей, у косьці ягоныя.
109:19 Няхай гэта будзе яму як вопратка, якая апранае яго, і як пояс
якім ён заўсёды аперазаны.
109:20 Няхай гэта будзе ўзнагарода маіх праціўнікаў ад Госпада, і ад іх
што гавораць зло на душу маю.
109:21 Але ты зрабі для мяне, Божа, Госпадзе, дзеля імя Твайго: таму што твой
міласэрнасць добрая, выбаў мяне.
109:22 Бо я бедны і ўбогі, і маё сэрца паранена ва мне.
109:23 Я сышоў, як цень, калі ён занепадае: мяне кідае ўверх і ўніз, як
саранча.
109:24 Мае калені аслабелі ад посту; і плоць мая страціла тлушч.
109:25 Я таксама стаў для іх ганьбай: калі яны глядзелі на мяне, яны дрыжалі
іх галовы.
109:26 Дапамажы мне, Госпадзе, Божа мой, выратуй мяне па міласці Тваёй.
109:27 Каб яны ведалі, што гэта твая рука; што Ты, Госпадзе, зрабіў гэта.
109:28 Няхай праклінаюць, а ты дабраслаўляй;
але няхай радуецца раб Твой.
109:29 Няхай праціўнікі мае будуць апранутыя ў ганьбу, і хай яны пакрыюцца
самі са сваёй блытанінай, як з мантыяй.
109:30 Я вельмі буду славіць Госпада вуснамі маімі; так, я буду славіць яго
сярод мноства.
109:31 Бо ён будзе стаяць па правую руку ад бедных, каб выратаваць яго ад тых
што асуджаюць яго душу.