Псалтыр 74:1 Божа, чаму Ты адкінуў нас назаўжды? чаму паліць гнеў Твой супраць авечак пашы Тваёй? 74:2 Узгадай сход твой, які ты набыў з даўніх часоў; стрыжань спадчыну Тваю, якую Ты выкупіў; гэтая гара Сіён, у якой ты жыў. 74:3 Падымі ногі твае да вечных пустыняў; нават усё, што вораг учыніў бязбожнасць у святыні. 74:4 Ворагі Твае рыкаюць сярод збораў Тваіх; яны наладзілі свае прапаршчыкаў для знакаў. 74:5 Чалавек быў вядомы тым, што ён падняў сякеры на таўшчыню дрэвы. 74:6 Але цяпер яны адразу разбіваюць яго разьбу сякерамі і малаткі. 74:7 Яны кінулі агонь у сьвятыню Тваю, яны апаганілі ліццё спусці жытлішча імя Твайго на зямлю. 74:8 Яны сказалі ў сваіх сэрцах: Давайце знішчыць іх разам: яны зрабілі спалілі ўсе сінагогі Божыя ў зямлі. 74:9 Мы не бачым нашых знакаў: няма больш ні прарока, ні там сярод нас любы, хто ведае, як доўга. 74:10 Божа, як доўга праціўнік будзе ганіць? будзе вораг блюзнерыць Тваё імя назаўжды? 74:11 Чаму ты адцягваеш руку тваю, нават правую руку? вырві яго з твайго пазуха. 74:12 Бо Бог - мой Цар спрадвеку, які чыніць выратаванне пасярод зямлі. 74:13 Ты падзяліў мора сілай тваёй, ты разбіў галовы цмокі ў водах. 74:14 Ты разбіў галовы левіяфана на часткі і аддаў яго на ежу да людзей, якія жывуць у пустыні. 74:15 Ты расшчапіў крыніцу і патоп: Ты высах, магутны рэкі. 74:16 Дзень Твой, і ноч Твая: Ты падрыхтаваў святло і сонца. 74:17 Ты ўсталяваў усе межы зямлі, Ты стварыў лета і зімой. 74:18 Запомніце гэта, што вораг ганіў, Госпадзе, і што неразумныя людзі зьневажаюць імя Тваё. 74:19 Не аддавай душу твайго галубка натоўпу бязбожны: не забудзь вечна сходу ўбогіх тваіх. 74:20 Майце павагу да запавету, таму што цёмныя месцы зямлі поўны жылля жорсткасці. 74:21 О, няхай прыгнечаныя не вяртаюцца з ганьбай; няхай хваляць бедныя і ўбогія імя тваё. 74:22 Устань, Божа, заступіся за сваю справу: успомні, як дурны чалавек дакарае цябе штодня. 74:23 Не забывай голас ворагаў Тваіх: шум тых, хто паўстае супроць цябе расьце ўвесь час.