Псалтыр
74:1 Божа, чаму Ты адкінуў нас назаўжды? чаму паліць гнеў Твой
супраць авечак пашы Тваёй?
74:2 Узгадай сход твой, які ты набыў з даўніх часоў; стрыжань
спадчыну Тваю, якую Ты выкупіў; гэтая гара Сіён, у якой
ты жыў.
74:3 Падымі ногі твае да вечных пустыняў; нават усё, што вораг
учыніў бязбожнасць у святыні.
74:4 Ворагі Твае рыкаюць сярод збораў Тваіх; яны наладзілі свае
прапаршчыкаў для знакаў.
74:5 Чалавек быў вядомы тым, што ён падняў сякеры на таўшчыню
дрэвы.
74:6 Але цяпер яны адразу разбіваюць яго разьбу сякерамі і
малаткі.
74:7 Яны кінулі агонь у сьвятыню Тваю, яны апаганілі ліццё
спусці жытлішча імя Твайго на зямлю.
74:8 Яны сказалі ў сваіх сэрцах: Давайце знішчыць іх разам: яны зрабілі
спалілі ўсе сінагогі Божыя ў зямлі.
74:9 Мы не бачым нашых знакаў: няма больш ні прарока, ні там
сярод нас любы, хто ведае, як доўга.
74:10 Божа, як доўга праціўнік будзе ганіць? будзе вораг блюзнерыць
Тваё імя назаўжды?
74:11 Чаму ты адцягваеш руку тваю, нават правую руку? вырві яго з твайго
пазуха.
74:12 Бо Бог - мой Цар спрадвеку, які чыніць выратаванне пасярод зямлі.
74:13 Ты падзяліў мора сілай тваёй, ты разбіў галовы
цмокі ў водах.
74:14 Ты разбіў галовы левіяфана на часткі і аддаў яго на ежу
да людзей, якія жывуць у пустыні.
74:15 Ты расшчапіў крыніцу і патоп: Ты высах, магутны
рэкі.
74:16 Дзень Твой, і ноч Твая: Ты падрыхтаваў святло
і сонца.
74:17 Ты ўсталяваў усе межы зямлі, Ты стварыў лета і
зімой.
74:18 Запомніце гэта, што вораг ганіў, Госпадзе, і што
неразумныя людзі зьневажаюць імя Тваё.
74:19 Не аддавай душу твайго галубка натоўпу
бязбожны: не забудзь вечна сходу ўбогіх тваіх.
74:20 Майце павагу да запавету, таму што цёмныя месцы зямлі
поўны жылля жорсткасці.
74:21 О, няхай прыгнечаныя не вяртаюцца з ганьбай; няхай хваляць бедныя і ўбогія
імя тваё.
74:22 Устань, Божа, заступіся за сваю справу: успомні, як дурны чалавек
дакарае цябе штодня.
74:23 Не забывай голас ворагаў Тваіх: шум тых, хто паўстае
супроць цябе расьце ўвесь час.