Псалтыр
42:1 Як алень прагне водных патокаў, так прагне душа мая
цябе, Божа.
42:2 Прагне душа мая Бога, Бога жывога: калі я прыйду і?
паўстаць перад Богам?
42:3 Мае слёзы былі маім мясам дзень і ноч, пакуль яны ўвесь час кажуць
мне: дзе Бог твой?
42:4 Калі я ўспамінаю гэтыя рэчы, я выліваю сваю душу ўва мне, таму што я пайшоў
з натоўпам, я пайшоў з імі ў дом Божы, з голасам
радасці і хвалы, з мноствам, што святкаваў.
42:5 Чаму ты апусціўся, о душа мая? і чаму ты турбуешся пра мяне?
спадзявайся на Бога, бо я яшчэ буду славіць Яго за дапамогу Ягоную
аблічча.
42:6 О мой Божа, мая душа апусцілася ва мне, таму я буду памятаць пра цябе
з зямлі Ярдана, і Гермонітаў - з гары Міцар.
42:7 Бездань кліча бездань шумам вадасцёкаў Тваіх, усе хвалі Твае
і хвалі твае перайшлі нада мною.
42:8 Але Гасподзь загадае міласэрнасць Сваю ўдзень і ў
ноччу песьня ягоная будзе са мною, і малітва мая да Бога майго
жыцця.
42:9 Я скажу Богу, маёй скале: Чаму ты забыўся мяне? чаму я іду
смутку з-за прыгнёту ворага?
42:10 Як меч у косці мае, ворагі мае зневажаюць мяне; пакуль кажуць
кожны дзень мне: дзе Бог твой?
42:11 Чаму ты прыгнечаная, о душа мая? і чаго трывожышся ўнутры?
я? спадзяйся на Бога, бо я яшчэ буду славіць Яго, Хто ёсьць здароўем
аблічча маё і Бог мой.