Псалтыр 42:1 Як алень прагне водных патокаў, так прагне душа мая цябе, Божа. 42:2 Прагне душа мая Бога, Бога жывога: калі я прыйду і? паўстаць перад Богам? 42:3 Мае слёзы былі маім мясам дзень і ноч, пакуль яны ўвесь час кажуць мне: дзе Бог твой? 42:4 Калі я ўспамінаю гэтыя рэчы, я выліваю сваю душу ўва мне, таму што я пайшоў з натоўпам, я пайшоў з імі ў дом Божы, з голасам радасці і хвалы, з мноствам, што святкаваў. 42:5 Чаму ты апусціўся, о душа мая? і чаму ты турбуешся пра мяне? спадзявайся на Бога, бо я яшчэ буду славіць Яго за дапамогу Ягоную аблічча. 42:6 О мой Божа, мая душа апусцілася ва мне, таму я буду памятаць пра цябе з зямлі Ярдана, і Гермонітаў - з гары Міцар. 42:7 Бездань кліча бездань шумам вадасцёкаў Тваіх, усе хвалі Твае і хвалі твае перайшлі нада мною. 42:8 Але Гасподзь загадае міласэрнасць Сваю ўдзень і ў ноччу песьня ягоная будзе са мною, і малітва мая да Бога майго жыцця. 42:9 Я скажу Богу, маёй скале: Чаму ты забыўся мяне? чаму я іду смутку з-за прыгнёту ворага? 42:10 Як меч у косці мае, ворагі мае зневажаюць мяне; пакуль кажуць кожны дзень мне: дзе Бог твой? 42:11 Чаму ты прыгнечаная, о душа мая? і чаго трывожышся ўнутры? я? спадзяйся на Бога, бо я яшчэ буду славіць Яго, Хто ёсьць здароўем аблічча маё і Бог мой.