Псалтыр 39:1 Я сказаў: буду сьцерагчыся шляхоў маіх, каб не грашыць языком маім. будзе трымаць вусны мае аброць, пакуль бязбожнік перада мной. 39:2 Я быў нямы ад цішыні, я маўчаў, нават ад дабра; і мой смутак быў змяшаны. 39:3 Маё сэрца было гарачым ва мне, пакуль я думаў, што агонь гарэў: тады гаварыў я сваім языком, 39:4 Госпадзе, дай мне ведаць канец мой і меру дзён маіх, што гэта такое. каб я ведаў, наколькі я слабы. 39:5 Вось, Ты зрабіў мае дні, як шырыню далоні; а мой узрост такі нічога перад табою: сапраўды, кожны чалавек у сваім лепшым стане цалкам марнасць. Сэлах. 39:6 Сапраўды, кожны чалавек ходзіць у марным паказусе; марна: ён назапашвае багацьце, і ня ведае, хто яго зьбярэ. 39:7 А цяпер, Госпадзе, чаго я чакаю? надзея мая на Цябе. 39:8 Вызвалі мяне ад усіх грахоў маіх; не рабі мяне ганьбай па-дурному. 39:9 Я быў нямы, я не адчыніў вуснаў маіх; таму што ты зрабіў гэта. 39:10 Адвядзі ад мяне ўдар Твой; ад удару Тваёй рукі я зьнішчаны. 39:11 Калі ты папраўляеш чалавека за беззаконне, ты робіш яго прыгажосьць зьнішчыць, як моль: сапраўды, кожны чалавек - марнасьць. Сэлах. 39:12 Пачуй малітву маю, Госпадзе, і выслухай енк мой; не маўчы слёзы мае, бо я прыхадзень у цябе і прыхадзень, як і ўсе мае бацькі былі. 39:13 О, пашкадуй мяне, каб я мог аднавіць сілы, перш чым пайду адсюль і не знікну больш.