Псалтыр 12:1 Дапамажы, Госпадзе; бо пабожны чалавек спыняецца; бо верных не хапае сярод іх дзеці чалавечыя. 12:2 Яны гавораць марнасць кожны са сваім суседам, з ліслівымі вуснамі і з дваістым сэрцам яны гавораць. 12:3 Гасподзь адсячэ ўсе лісьлівыя вусны і язык, які гаворыць ганарлівыя рэчы: 12:4 Якія сказалі: «Языком нашым мы пераможам»; вусны нашы ўласныя: хто пан над намі? 12:5 Дзеля прыгнёту бедных, дзеля ўздыхаў патрабуючых цяпер я буду устань, кажа Гасподзь; Я ахову яго ад таго, хто пыхкае яго. 12:6 Словы Гасподнія - словы чыстыя, як срэбра, апрацаванае ў гарніле зямлі, ачышчанай сем разоў. 12:7 Ты захаваеш іх, Госпадзе, Ты захаваеш іх ад гэтага пакаленне назаўжды. 12:8 Бязбожнікі ходзяць з усіх бакоў, калі наймярзнейшыя людзі ўзвышаюцца.