Псалтыр
12:1 Дапамажы, Госпадзе; бо пабожны чалавек спыняецца; бо верных не хапае сярод іх
дзеці чалавечыя.
12:2 Яны гавораць марнасць кожны са сваім суседам, з ліслівымі вуснамі і
з дваістым сэрцам яны гавораць.
12:3 Гасподзь адсячэ ўсе лісьлівыя вусны і язык, які гаворыць
ганарлівыя рэчы:
12:4 Якія сказалі: «Языком нашым мы пераможам»; вусны нашы ўласныя:
хто пан над намі?
12:5 Дзеля прыгнёту бедных, дзеля ўздыхаў патрабуючых цяпер я буду
устань, кажа Гасподзь; Я ахову яго ад таго, хто пыхкае
яго.
12:6 Словы Гасподнія - словы чыстыя, як срэбра, апрацаванае ў гарніле
зямлі, ачышчанай сем разоў.
12:7 Ты захаваеш іх, Госпадзе, Ты захаваеш іх ад гэтага
пакаленне назаўжды.
12:8 Бязбожнікі ходзяць з усіх бакоў, калі наймярзнейшыя людзі ўзвышаюцца.