Прыказкі
17:1 Лепш сухі кавалак і спакой з ім, чым поўны дом
ахвяры са сваркай.
17:2 Мудры слуга будзе панаваць над сынам, які выклікае ганьбу, і будзе
мець частку спадчыны сярод братоў.
17:3 Гаршчок для срэбра, і гарніла для золата, але Гасподзь
выпрабоўвае сэрцы.
17:4 Бязбожнік звяртае ўвагу на ілжывыя вусны; і хлус прыслухоўваецца да а
непаслухмяны язык.
17:5 Той, хто здзекуецца з беднага, зневажае яго Творцу, і той, хто радуецца
бедствы не застануцца беспакаранымі.
17:6 Вянок старых - дзеці дзяцей; і слава дзяцей
іх бацькі.
17:7 Выдатная гаворка не варта дурню, тым больш, хлуслівыя вусны князю.
17:8 Дар, як каштоўны камень у вачах таго, хто яго мае:
куды ні павернецца, у ім посьпех.
17:9 Той, хто хавае злачынства, шукае любові; але той, хто паўтарае а
справа раздзяляе вельмі сяброў.
17:10 Мудраму чалавеку дакор больш прыносіць, чым сто удараў
дурань.
17:11 Злы чалавек шукае толькі бунту, таму жорсткі пасланнік будзе
пасланы супраць яго.
17:12 Няхай мядзведзіца, пазбаўленая птушак, сустрэне чалавека, чым дурань у сваім
глупства.
17:13 Хто плаціць злом за дабро, зло не адыдзе ад яго дома.
17:14 Пачатак сваркі, як калі хто-то выпускае ваду: таму
пакінь сварку, перш чым у яе ўмяшаліся.
17:15 Той, хто апраўдвае бязбожных, і той, хто асуджае справядлівых, нават
абодва яны агідныя перад Госпадам.
17:16 Чаму ёсць цана ў руцэ дурня, каб атрымаць мудрасць, бачачы
у яго няма сэрца да гэтага?
17:17 Сябар любіць ва ўсе часы, і брат нараджаецца ў нягодах.
17:18 Чалавек, які не мае разумення, дае руку і становіцца паручыцелем
прысутнасць яго сябра.
17:19 Той любіць злачынства, хто любіць сварку, і той, хто ўзвышае яго
вароты шукаюць знішчэння.
17:20 Той, хто мае падступнае сэрца, не знаходзіць дабра, а той, хто мае а
хітры язык упадае ў бяду.
17:21 Той, хто нараджае дурня, робіць гэта на сваю смутак, і бацька
у дурня няма радасці.
17:22 Вясёлае сэрца дае карысць, як лекі, але зламаны дух сушыць
косці.
17:23 Бязбожны чалавек дастае падарунак з-за пазухі, каб перакруціць дарогу
прысуд.
17:24 Мудрасць перад тым, хто мае разуменне; але вочы ў дурня
на краю зямлі.
17:25 Неразумны сын - гора для бацькі і горыч для яе, якая нарадзіла
яго.
17:26 Таксама нядобра караць праведнікаў, ані біць князёў за справядлівасьць.
17:27 Той, хто мае веды, ашчаджае свае словы, і чалавек разумны
выдатнага духу.
17:28 Нават дурань, калі ён маўчыць, лічыцца мудрым;
закрывае вусны паважаны чалавек разумны.