Прыказкі 17:1 Лепш сухі кавалак і спакой з ім, чым поўны дом ахвяры са сваркай. 17:2 Мудры слуга будзе панаваць над сынам, які выклікае ганьбу, і будзе мець частку спадчыны сярод братоў. 17:3 Гаршчок для срэбра, і гарніла для золата, але Гасподзь выпрабоўвае сэрцы. 17:4 Бязбожнік звяртае ўвагу на ілжывыя вусны; і хлус прыслухоўваецца да а непаслухмяны язык. 17:5 Той, хто здзекуецца з беднага, зневажае яго Творцу, і той, хто радуецца бедствы не застануцца беспакаранымі. 17:6 Вянок старых - дзеці дзяцей; і слава дзяцей іх бацькі. 17:7 Выдатная гаворка не варта дурню, тым больш, хлуслівыя вусны князю. 17:8 Дар, як каштоўны камень у вачах таго, хто яго мае: куды ні павернецца, у ім посьпех. 17:9 Той, хто хавае злачынства, шукае любові; але той, хто паўтарае а справа раздзяляе вельмі сяброў. 17:10 Мудраму чалавеку дакор больш прыносіць, чым сто удараў дурань. 17:11 Злы чалавек шукае толькі бунту, таму жорсткі пасланнік будзе пасланы супраць яго. 17:12 Няхай мядзведзіца, пазбаўленая птушак, сустрэне чалавека, чым дурань у сваім глупства. 17:13 Хто плаціць злом за дабро, зло не адыдзе ад яго дома. 17:14 Пачатак сваркі, як калі хто-то выпускае ваду: таму пакінь сварку, перш чым у яе ўмяшаліся. 17:15 Той, хто апраўдвае бязбожных, і той, хто асуджае справядлівых, нават абодва яны агідныя перад Госпадам. 17:16 Чаму ёсць цана ў руцэ дурня, каб атрымаць мудрасць, бачачы у яго няма сэрца да гэтага? 17:17 Сябар любіць ва ўсе часы, і брат нараджаецца ў нягодах. 17:18 Чалавек, які не мае разумення, дае руку і становіцца паручыцелем прысутнасць яго сябра. 17:19 Той любіць злачынства, хто любіць сварку, і той, хто ўзвышае яго вароты шукаюць знішчэння. 17:20 Той, хто мае падступнае сэрца, не знаходзіць дабра, а той, хто мае а хітры язык упадае ў бяду. 17:21 Той, хто нараджае дурня, робіць гэта на сваю смутак, і бацька у дурня няма радасці. 17:22 Вясёлае сэрца дае карысць, як лекі, але зламаны дух сушыць косці. 17:23 Бязбожны чалавек дастае падарунак з-за пазухі, каб перакруціць дарогу прысуд. 17:24 Мудрасць перад тым, хто мае разуменне; але вочы ў дурня на краю зямлі. 17:25 Неразумны сын - гора для бацькі і горыч для яе, якая нарадзіла яго. 17:26 Таксама нядобра караць праведнікаў, ані біць князёў за справядлівасьць. 17:27 Той, хто мае веды, ашчаджае свае словы, і чалавек разумны выдатнага духу. 17:28 Нават дурань, калі ён маўчыць, лічыцца мудрым; закрывае вусны паважаны чалавек разумны.