Прыказкі 5:1 Сыне мой, зважай на маю мудрасць і нахілі вуха тваё да майго разумення. 5:2 Каб ты мог захоўваць разважлівасць і каб вусны твае захоўвалі ведаў. 5:3 Бо вусны чужой жанчыны капаюць, як соты, і вусны яе мякчэй за алей: 5:4 Але канец яе горкі, як палын, востры, як двусечны меч. 5:5 Яе ногі сыходзяць да смерці; крокі яе сягаюць пекла. 5:6 Каб ты не разважаў пра дарогу жыцця, шляхі яе непаваротлівыя ты не можаш іх ведаць. 5:7 Паслухайце мяне цяпер, дзеці, і не адступайце ад слоў мой рот. 5:8 Аддалі дарогу тваю ад яе, і не набліжайся да дзвярэй дома яе. 5:9 Каб ты не аддаваў сваю гонар іншым, і свае гады - жорсткім. 5:10 каб чужыя не насыціліся багаццем тваім; і праца твая няхай будзе ў чужы дом; 5:11 І ты аплакваеш у рэшце рэшт, калі твая плоць і тваё цела будуць знішчаны, 5:12 І скажы: як я ненавідзеў настаўленне, і сэрца маё пагарджала папрокам; 5:13 І я не паслухаўся голасу настаўнікаў маіх, і не прыхіліў вуха майго да тыя, што настаўлялі мяне! 5:14 Я быў амаль ва ўсім зле ў разгар сходу і сходу. 5:15 Пі ваду з твайго ўласнага цыстэрны, і бягучую ваду з твайго уласны калодзеж. 5:16 Няхай крыніцы Твае разыдуцца па-за межамі, і рэкі водаў - у вуліцы. 5:17 Няхай яны будуць толькі вашымі, а не чужымі з вамі. 5:18 Хай будзе дабраславёны крыніца твой, і радуйся з жонкай маладосці тваёй. 5:19 Няхай яна будзе, як ласкавая алень і любячая ікра; няхай грудзі яе насыцяць цябе ва ўсе часы; і будзь ты заўсёды захоплены яе любоўю. 5:20 І чаму ты, сын мой, будзе захоплены чужой жанчынай і абняцца за пазухай чужога? 5:21 Бо шляхі чалавека перад вачыма Госпада, і Ён разважае усе яго справы. 5:22 Яго ўласныя беззаконні возьмуць бязбожнага, і ён будзе ўтрыманы з вязамі сваіх грахоў. 5:23 Ён памрэ без навучання; і ў велічы сваёй дурноты ён збіцца з шляху.