Прыказкі
5:1 Сыне мой, зважай на маю мудрасць і нахілі вуха тваё да майго разумення.
5:2 Каб ты мог захоўваць разважлівасць і каб вусны твае захоўвалі
ведаў.
5:3 Бо вусны чужой жанчыны капаюць, як соты, і вусны яе
мякчэй за алей:
5:4 Але канец яе горкі, як палын, востры, як двусечны меч.
5:5 Яе ногі сыходзяць да смерці; крокі яе сягаюць пекла.
5:6 Каб ты не разважаў пра дарогу жыцця, шляхі яе непаваротлівыя
ты не можаш іх ведаць.
5:7 Паслухайце мяне цяпер, дзеці, і не адступайце ад слоў
мой рот.
5:8 Аддалі дарогу тваю ад яе, і не набліжайся да дзвярэй дома яе.
5:9 Каб ты не аддаваў сваю гонар іншым, і свае гады - жорсткім.
5:10 каб чужыя не насыціліся багаццем тваім; і праца твая няхай будзе ў
чужы дом;
5:11 І ты аплакваеш у рэшце рэшт, калі твая плоць і тваё цела будуць знішчаны,
5:12 І скажы: як я ненавідзеў настаўленне, і сэрца маё пагарджала папрокам;
5:13 І я не паслухаўся голасу настаўнікаў маіх, і не прыхіліў вуха майго да
тыя, што настаўлялі мяне!
5:14 Я быў амаль ва ўсім зле ў разгар сходу і сходу.
5:15 Пі ваду з твайго ўласнага цыстэрны, і бягучую ваду з твайго
уласны калодзеж.
5:16 Няхай крыніцы Твае разыдуцца па-за межамі, і рэкі водаў - у
вуліцы.
5:17 Няхай яны будуць толькі вашымі, а не чужымі з вамі.
5:18 Хай будзе дабраславёны крыніца твой, і радуйся з жонкай маладосці тваёй.
5:19 Няхай яна будзе, як ласкавая алень і любячая ікра; няхай грудзі яе насыцяць
цябе ва ўсе часы; і будзь ты заўсёды захоплены яе любоўю.
5:20 І чаму ты, сын мой, будзе захоплены чужой жанчынай і абняцца
за пазухай чужога?
5:21 Бо шляхі чалавека перад вачыма Госпада, і Ён разважае
усе яго справы.
5:22 Яго ўласныя беззаконні возьмуць бязбожнага, і ён будзе ўтрыманы
з вязамі сваіх грахоў.
5:23 Ён памрэ без навучання; і ў велічы сваёй дурноты ён
збіцца з шляху.