Галашэньні 5:1 Успомні, Госпадзе, тое, што спасцігла нас: паглядзі і паглядзі на нас папрок. 5:2 Наша спадчына перададзена чужынцам, нашы дамы - іншаземцам. 5:3 Мы сіроты і сіраты, нашы маці як удовы. 5:4 Мы пілі нашу ваду за грошы; наш лес прадаецца нам. 5:5 Нашы шыі падвяргаюцца пераследу: мы працуем і не маем адпачынку. 5:6 Мы працягнулі руку Егіпцянам і Асірыйцам насыціўся хлебам. 5:7 Бацькі нашы зграшылі, і іх няма; і мы панеслі іх беззаконні. 5:8 Слугі пануюць над намі; няма нікога, хто б выбавіць нас ад іх рука. 5:9 Мы здабывалі свой хлеб з небяспекай нашага жыцця з-за меча глуш. 5:10 Наша скура была чорная, як печ, з-за страшнага голаду. 5:11 Яны гвалтавалі жанчын на Сіёне і служанак у гарадах Юдэі. 5:12 Князі павешаны рукой сваёй: твараў старэйшын не было ушанаваны. 5:13 Яны ўзялі маладых людзей малоць, а дзеці падалі пад дровы. 5:14 Старцы спыніліся ад брамы, юнакі ад сваёй музыкі. 5:15 Радасць сэрца нашага знікла; наш танец ператвараецца ў жалобу. 5:16 Карона ўпала з нашай галавы: гора нам, што мы зграшылі! 5:17 Дзеля гэтага нашае сэрца знясілена; для гэтых рэчаў нашы вочы цьмяныя. 5:18 З-за гары Сіён, якая пустая, лісы ходзяць гэта. 5:19 Ты, Госпадзе, застаешся вечна; трон Твой з роду ў род пакалення. 5:20 Чаму ты забываеш нас назаўсёды, і пакідаеш нас так доўга? 5:21 Навярні нас да сябе, Госпадзе, і мы вернемся; аднавіць нашы дні як даўней. 5:22 Але ты цалкам адкінуў нас; Ты моцна ўгневаўся на нас.