Галашэньні
5:1 Успомні, Госпадзе, тое, што спасцігла нас: паглядзі і паглядзі на нас
папрок.
5:2 Наша спадчына перададзена чужынцам, нашы дамы - іншаземцам.
5:3 Мы сіроты і сіраты, нашы маці як удовы.
5:4 Мы пілі нашу ваду за грошы; наш лес прадаецца нам.
5:5 Нашы шыі падвяргаюцца пераследу: мы працуем і не маем адпачынку.
5:6 Мы працягнулі руку Егіпцянам і Асірыйцам
насыціўся хлебам.
5:7 Бацькі нашы зграшылі, і іх няма; і мы панеслі іх
беззаконні.
5:8 Слугі пануюць над намі; няма нікога, хто б выбавіць нас ад
іх рука.
5:9 Мы здабывалі свой хлеб з небяспекай нашага жыцця з-за меча
глуш.
5:10 Наша скура была чорная, як печ, з-за страшнага голаду.
5:11 Яны гвалтавалі жанчын на Сіёне і служанак у гарадах Юдэі.
5:12 Князі павешаны рукой сваёй: твараў старэйшын не было
ушанаваны.
5:13 Яны ўзялі маладых людзей малоць, а дзеці падалі пад дровы.
5:14 Старцы спыніліся ад брамы, юнакі ад сваёй музыкі.
5:15 Радасць сэрца нашага знікла; наш танец ператвараецца ў жалобу.
5:16 Карона ўпала з нашай галавы: гора нам, што мы зграшылі!
5:17 Дзеля гэтага нашае сэрца знясілена; для гэтых рэчаў нашы вочы цьмяныя.
5:18 З-за гары Сіён, якая пустая, лісы ходзяць
гэта.
5:19 Ты, Госпадзе, застаешся вечна; трон Твой з роду ў род
пакалення.
5:20 Чаму ты забываеш нас назаўсёды, і пакідаеш нас так доўга?
5:21 Навярні нас да сябе, Госпадзе, і мы вернемся; аднавіць нашы дні
як даўней.
5:22 Але ты цалкам адкінуў нас; Ты моцна ўгневаўся на нас.