Галашэньні
4:1 Як пацямнела золата! як змяняецца самае чыстае золата! у
камяні сьвятыні высыпаны на верх кожнай вуліцы.
4:2 Каштоўныя сыны Сіёна, параўнальныя з чыстым золатам, як яны
шанаваныя як гліняныя збаны, справа рук ганчара!
4:3 Нават марскія пачвары выцягваюць грудзі, яны высмоктваюць сваіх малых
тыя: дачка майго народа стала жорсткай, як страўсы ў
глуш.
4:4
смага: дзеці просяць хлеба, і ніхто не ламае ім.
4:5 Тыя, што далікатна кармілі, спустошаныя на вуліцах;
выхоўваліся ў пунсовых абдымках гною.
4:6 Для пакарання за беззаконне дачкі народа майго ёсць
большае, чым пакаранне за грэх Садомы, які быў зрынуты як
у імгненне, і рукі не засталіся на ёй.
4:7 Яе назарэі былі чысцейшыя за снег, яны былі бялейшыя за малако, яны
былі больш румяныя целам, чым рубіны, іх паліроўка была сапфіравай:
4:8 Аблічча іх чарнейшае за вугаль; іх не пазнаюць на вуліцах:
скура іхняя прыліпла да костак іхніх; засохла, стала падобна на а
палкай.
4:9 Забітыя мячом лепш за забітых
з голадам: бо гэтыя сасны прэч, разбітыя праз нястачу
плады поля.
4:10 Рукі няшчасных жанчын намачылі сваіх дзяцей: яны былі
ежу іхнюю ў зьнішчэньні дачкі народу Майго.
4:11 Гасподзь выканаў гнеў Свой; ён выліў сваю лютасць
гнеў, і запаліў агонь на Сіёне, і ён зжэр
асновы яго.
4:12 Цары зямлі і ўсе жыхары свету не захацелі
лічылі, што праціўнік і праціўнік павінны былі ўступіць
вароты Ерусаліма.
4:13 За грахі яе прарокаў і за беззаконні яе святароў,
пралілі сярод яго кроў праведнікаў,
4:14 Яны блукалі, як сляпыя, па вуліцах, яны забрудзілі
палілі сябе крывёй, каб людзі не маглі дакрануцца да вопраткі іхняй.
4:15 Яны закрычалі ім: адыдзіце; гэта нячыста; адысці, адысці, дакрануцца
не: калі яны ўцякалі і блукалі, яны казалі сярод язычнікаў: яны
больш не будзе там заставацца.
4:16 Гнеў Гасподні падзяліў іх; ён больш не будзе разглядаць іх:
яны не паважалі асобы святароў, яны не спрыялі
старасты.
4:17 Што тычыцца нас, нашы вочы яшчэ не змаглі ад нашай марнай дапамогі: у нашым назіранні мы
сачылі за нацыяй, якая не змагла нас выратаваць.
4:18 Яны палююць за нашымі крокамі, таму мы не можам ісці па нашых вуліцах: наш канец блізкі,
споўніліся дні нашыя; бо прыйшоў канец наш.
4:19 Нашы ганіцелі хутчэйшыя за арлоў нябесных: яны гналіся
нас на гарах, яны чакалі нас у пустыні.
4:20 Дыханне нашых ноздраў, памазанца Гасподняга, было ўзята ў іх
ямы, пра якога мы сказалі: у ценю ягоным мы будзем жыць сярод народаў.
4:21 Радуйся і весяліся, дачка Эдома, што жывеш у зямлі
уз; і чара пяройдзе да цябе: будзеш п'яны,
і аголішся.
4:22 Пакаранне за беззаконне тваё выканана, дачка Сіёна; ён
ня будзе больш весці цябе ў няволю: ён наведае цябе
беззаконьне, дачка Эдома; ён адкрые твае грахі.