Галашэньні 4:1 Як пацямнела золата! як змяняецца самае чыстае золата! у камяні сьвятыні высыпаны на верх кожнай вуліцы. 4:2 Каштоўныя сыны Сіёна, параўнальныя з чыстым золатам, як яны шанаваныя як гліняныя збаны, справа рук ганчара! 4:3 Нават марскія пачвары выцягваюць грудзі, яны высмоктваюць сваіх малых тыя: дачка майго народа стала жорсткай, як страўсы ў глуш. 4:4 смага: дзеці просяць хлеба, і ніхто не ламае ім. 4:5 Тыя, што далікатна кармілі, спустошаныя на вуліцах; выхоўваліся ў пунсовых абдымках гною. 4:6 Для пакарання за беззаконне дачкі народа майго ёсць большае, чым пакаранне за грэх Садомы, які быў зрынуты як у імгненне, і рукі не засталіся на ёй. 4:7 Яе назарэі былі чысцейшыя за снег, яны былі бялейшыя за малако, яны былі больш румяныя целам, чым рубіны, іх паліроўка была сапфіравай: 4:8 Аблічча іх чарнейшае за вугаль; іх не пазнаюць на вуліцах: скура іхняя прыліпла да костак іхніх; засохла, стала падобна на а палкай. 4:9 Забітыя мячом лепш за забітых з голадам: бо гэтыя сасны прэч, разбітыя праз нястачу плады поля. 4:10 Рукі няшчасных жанчын намачылі сваіх дзяцей: яны былі ежу іхнюю ў зьнішчэньні дачкі народу Майго. 4:11 Гасподзь выканаў гнеў Свой; ён выліў сваю лютасць гнеў, і запаліў агонь на Сіёне, і ён зжэр асновы яго. 4:12 Цары зямлі і ўсе жыхары свету не захацелі лічылі, што праціўнік і праціўнік павінны былі ўступіць вароты Ерусаліма. 4:13 За грахі яе прарокаў і за беззаконні яе святароў, пралілі сярод яго кроў праведнікаў, 4:14 Яны блукалі, як сляпыя, па вуліцах, яны забрудзілі палілі сябе крывёй, каб людзі не маглі дакрануцца да вопраткі іхняй. 4:15 Яны закрычалі ім: адыдзіце; гэта нячыста; адысці, адысці, дакрануцца не: калі яны ўцякалі і блукалі, яны казалі сярод язычнікаў: яны больш не будзе там заставацца. 4:16 Гнеў Гасподні падзяліў іх; ён больш не будзе разглядаць іх: яны не паважалі асобы святароў, яны не спрыялі старасты. 4:17 Што тычыцца нас, нашы вочы яшчэ не змаглі ад нашай марнай дапамогі: у нашым назіранні мы сачылі за нацыяй, якая не змагла нас выратаваць. 4:18 Яны палююць за нашымі крокамі, таму мы не можам ісці па нашых вуліцах: наш канец блізкі, споўніліся дні нашыя; бо прыйшоў канец наш. 4:19 Нашы ганіцелі хутчэйшыя за арлоў нябесных: яны гналіся нас на гарах, яны чакалі нас у пустыні. 4:20 Дыханне нашых ноздраў, памазанца Гасподняга, было ўзята ў іх ямы, пра якога мы сказалі: у ценю ягоным мы будзем жыць сярод народаў. 4:21 Радуйся і весяліся, дачка Эдома, што жывеш у зямлі уз; і чара пяройдзе да цябе: будзеш п'яны, і аголішся. 4:22 Пакаранне за беззаконне тваё выканана, дачка Сіёна; ён ня будзе больш весці цябе ў няволю: ён наведае цябе беззаконьне, дачка Эдома; ён адкрые твае грахі.