Галашэньні 1:1 Як сядзіць адзінокі горад, які быў поўны людзей! як яна застацца як удава! тая, вялікая сярод народаў і прынцэса сярод правінцый, як яна стала данінай! 1:2 Яна моцна плача ўначы, і слёзы яе на шчоках яе: сярод з усімі палюбоўнікамі яе няма каму суцешыць яе; вераломна з ёю, яны сталіся яе ворагамі. 1:3 Юда пайшоў у палон з-за пакуты і з-за вялікай рабства: яна жыве сярод народаў, не знаходзіць спакою: уся яна пераследнікі нагналі яе паміж пралівамі. 1:4 Шляхі Сіёна плачуць, таму што ніхто не прыходзіць на ўрачыстасці: усе вароты яе спустошаныя: сьвятары яе ўздыхаюць, панны яе пакутуюць і яна ў горычы. 1:5 Яе праціўнікі галоўныя, яе ворагі квітнеюць; бо Гасподзь мае пацярпеў яе за мноства грахоў яе: дзеці яе ёсць пайшоў у палон перад ворагам. 1:6 І ад дачкі Сіёна знікла ўся яе прыгажосць: яе князі сталіся, як алені, што не знаходзяць пашы і прападаюць сілы перад пераследнікам. 1:7 Ерусалім успомніў у дні свайго пакуты і пакут усе яе прыемныя рэчы, якія яна мела ў даўнія дні, калі яе народ трапіла ў рукі ворага, і ніхто не дапамог ёй: праціўнікі убачыў яе і насьмяяўся зь яе суботаў. 1:8 Цяжка зграшыў Ерусалім; таму яна выдаляецца: усё гэта ушаноўвалі яе, пагарджалі ёю, бо бачылі галізну яе: і яна уздыхае і адварочваецца. 1:9 Брыдота яе ў паліцах яе; яна не памятае свайго апошняга канца; таму яна цудоўна сышла: не было ў яе суцешніка. О ГОСПАДЗЕ, паглядзі на пакуты мае, бо ўзвялічыўся вораг. 1:10 Праціўнік працягнуў сваю руку на ўсе яе прыемныя рэчы яна бачыла, што язычнікі ўвайшлі ў яе сьвятыню, якіх ты загадаў, каб яны не ўваходзілі ў суполку тваю. 1:11 Увесь народ яе ўздыхае, шукае хлеба; яны далі сваё прыемнае рэчы да мяса для палёгкі душы: паглядзі, Госпадзе, і разважай; бо я стаць подлым. 1:12 Няўжо вам гэта нічога, усе, хто праходзіць міма? паглядзіце і паглядзіце, ці ёсць любы смутак, падобны да майго смутку, які зроблены са мной, з якім Пакараў мяне СПАДАР у дзень палкага гневу Свайго. 1:13 З вышыні ён паслаў агонь у косці мае, і ён перамог Ён раскінуў сетку на ногі мае, вярнуў мяне назад зрабіў мяне спустошаным і страціў прытомнасць увесь дзень. 1:14 Ярмо грахоў маіх звязана яго рукой; і падніміся на шыю маю: Ён, Гасподзь, абрынуў сілу маю аддаў мяне ў рукі іхнія, ад якіх я не магу падняцца. 1:15 Гасподзь патаптаў усіх маіх моцных пасярод мяне. Ён склікаў супроць мяне сход, каб зьнішчыць юнакоў маіх: Гасподзь патаптаў дзеву, дачку Юды, як у чавільні. 1:16 Для гэтых рэчаў я плачу; Вока маё, вока маё цячэ вадой, бо далёка ад мяне суцяшальнік, які павінен палегчыць душу маю: мой дзеці спустошаныя, бо вораг перамог. 1:17 Сіён распасцірае рукі свае, і няма каму суцешыць яго: Наказаў СПАДАР пра Якава, каб былі праціўнікі ягоныя вакол яго: Ерусалім сярод іх, як менструальная жанчына. 1:18 Гасподзь справядлівы; бо я паўстаў супраць запаведзі Ягонай: выслухайце, усе людзі, і паглядзіце на смутак мой: нявінніц і маіх юнакі пайшлі ў палон. 1:19 Я паклікаў сваіх палюбоўнікаў, але яны падманулі мяне: маіх святароў і маіх старэйшын загінулі ў горадзе, пакуль яны шукалі сабе ежы іх душы. 1:20 Вось, Госпадзе; бо я ў бядзе: нутро маё ўстрывожана; маё сэрца ператвараецца ўва мне; бо я моцна ўзбунтаваўся: за межамі меч страціў, дома ёсць як смерць. 1:21 Яны пачулі, што я ўздыхаю: няма каму суцешыць мяне: усё маё пачулі ворагі пра бяду маю; яны рады, што ты зрабіў гэта: Ты прывядзеш дзень, які Ты паклікаў, і яны будуць падобныя да мяне. 1:22 Няхай усё іхняе зло прыйдзе перад табою; і рабі зь імі, як ты учыніў са мною за ўсе правіны мае, бо ўздыханьні мае шматлікія і сэрца маё слабее.