Галашэньні
1:1 Як сядзіць адзінокі горад, які быў поўны людзей! як яна
застацца як удава! тая, вялікая сярод народаў і прынцэса
сярод правінцый, як яна стала данінай!
1:2 Яна моцна плача ўначы, і слёзы яе на шчоках яе: сярод
з усімі палюбоўнікамі яе няма каму суцешыць яе;
вераломна з ёю, яны сталіся яе ворагамі.
1:3 Юда пайшоў у палон з-за пакуты і з-за вялікай
рабства: яна жыве сярод народаў, не знаходзіць спакою: уся яна
пераследнікі нагналі яе паміж пралівамі.
1:4 Шляхі Сіёна плачуць, таму што ніхто не прыходзіць на ўрачыстасці: усе
вароты яе спустошаныя: сьвятары яе ўздыхаюць, панны яе пакутуюць і
яна ў горычы.
1:5 Яе праціўнікі галоўныя, яе ворагі квітнеюць; бо Гасподзь мае
пацярпеў яе за мноства грахоў яе: дзеці яе ёсць
пайшоў у палон перад ворагам.
1:6 І ад дачкі Сіёна знікла ўся яе прыгажосць: яе князі
сталіся, як алені, што не знаходзяць пашы і прападаюць
сілы перад пераследнікам.
1:7 Ерусалім успомніў у дні свайго пакуты і пакут
усе яе прыемныя рэчы, якія яна мела ў даўнія дні, калі яе народ
трапіла ў рукі ворага, і ніхто не дапамог ёй: праціўнікі
убачыў яе і насьмяяўся зь яе суботаў.
1:8 Цяжка зграшыў Ерусалім; таму яна выдаляецца: усё гэта
ушаноўвалі яе, пагарджалі ёю, бо бачылі галізну яе: і яна
уздыхае і адварочваецца.
1:9 Брыдота яе ў паліцах яе; яна не памятае свайго апошняга канца;
таму яна цудоўна сышла: не было ў яе суцешніка. О ГОСПАДЗЕ,
паглядзі на пакуты мае, бо ўзвялічыўся вораг.
1:10 Праціўнік працягнуў сваю руку на ўсе яе прыемныя рэчы
яна бачыла, што язычнікі ўвайшлі ў яе сьвятыню, якіх ты
загадаў, каб яны не ўваходзілі ў суполку тваю.
1:11 Увесь народ яе ўздыхае, шукае хлеба; яны далі сваё прыемнае
рэчы да мяса для палёгкі душы: паглядзі, Госпадзе, і разважай; бо я
стаць подлым.
1:12 Няўжо вам гэта нічога, усе, хто праходзіць міма? паглядзіце і паглядзіце, ці ёсць
любы смутак, падобны да майго смутку, які зроблены са мной, з якім
Пакараў мяне СПАДАР у дзень палкага гневу Свайго.
1:13 З вышыні ён паслаў агонь у косці мае, і ён перамог
Ён раскінуў сетку на ногі мае, вярнуў мяне назад
зрабіў мяне спустошаным і страціў прытомнасць увесь дзень.
1:14 Ярмо грахоў маіх звязана яго рукой;
і падніміся на шыю маю: Ён, Гасподзь, абрынуў сілу маю
аддаў мяне ў рукі іхнія, ад якіх я не магу падняцца.
1:15 Гасподзь патаптаў усіх маіх моцных пасярод мяне.
Ён склікаў супроць мяне сход, каб зьнішчыць юнакоў маіх: Гасподзь
патаптаў дзеву, дачку Юды, як у чавільні.
1:16 Для гэтых рэчаў я плачу; Вока маё, вока маё цячэ вадой,
бо далёка ад мяне суцяшальнік, які павінен палегчыць душу маю: мой
дзеці спустошаныя, бо вораг перамог.
1:17 Сіён распасцірае рукі свае, і няма каму суцешыць яго:
Наказаў СПАДАР пра Якава, каб былі праціўнікі ягоныя
вакол яго: Ерусалім сярод іх, як менструальная жанчына.
1:18 Гасподзь справядлівы; бо я паўстаў супраць запаведзі Ягонай:
выслухайце, усе людзі, і паглядзіце на смутак мой: нявінніц і маіх
юнакі пайшлі ў палон.
1:19 Я паклікаў сваіх палюбоўнікаў, але яны падманулі мяне: маіх святароў і маіх старэйшын
загінулі ў горадзе, пакуль яны шукалі сабе ежы
іх душы.
1:20 Вось, Госпадзе; бо я ў бядзе: нутро маё ўстрывожана; маё сэрца
ператвараецца ўва мне; бо я моцна ўзбунтаваўся: за межамі меч
страціў, дома ёсць як смерць.
1:21 Яны пачулі, што я ўздыхаю: няма каму суцешыць мяне: усё маё
пачулі ворагі пра бяду маю; яны рады, што ты зрабіў гэта:
Ты прывядзеш дзень, які Ты паклікаў, і яны будуць падобныя
да мяне.
1:22 Няхай усё іхняе зло прыйдзе перад табою; і рабі зь імі, як ты
учыніў са мною за ўсе правіны мае, бо ўздыханьні мае шматлікія і
сэрца маё слабее.