Ерамія
14:1 Слова Гасподняе, якое было да Ераміі пра голад.
14:2 Юда смуткуе, і вароты яго слабеюць; яны чорныя да
грунтова; і крык Ерусаліма падняўся.
14:3 І іх вяльможы паслалі сваіх дзяцей да вады: яны апамяталіся
ямы, і не знайшлі вады; яны вярнуліся з пустым посудам;
яны засаромеліся і збянтэжыліся і пакрылі галовы свае.
14:4 Таму што зямля патрэсканая, бо не было дажджу на зямлі
араты саромеліся, галовы накрывалі.
14:5 Так, алень таксама ацялілася ў полі, і пакінула яго, таму што там
не было травы.
14:6 І дзікія аслы стаялі на вышынях, яны задушылі
вецер, як цмокі; вочы ў іх патухлі, бо не было травы.
14:7 Госпадзе, хоць нашы беззаконні сведчаць супраць нас, Ты зрабі гэта для Твайго
дзеля імя: бо шмат адступніцтваў нашых; мы зграшылі перад табою.
14:8 О надзея Ізраіля, выратавальнік яго ў час бяды, чаму
ты павінен быць, як прыхадзень на зямлі, і як вандроўнік
адварочваецца начаваць?
14:9 Чаму ты павінен быць, як чалавек здзіўлены, як моцны чалавек, які не можа
захаваць? але Ты, Госпадзе, сярод нас, і мы пакліканы Табою
імя; не пакідайце нас.
14:10 Так кажа Гасподзь гэтаму народу: так яны любяць вандраваць,
яны не ўтрымалі ног сваіх, таму Гасподзь не прымае
іх; цяпер успомніць беззаконьні іхнія і пакарае грахі іхнія.
14:11 Тады Гасподзь сказаў мне: «Не маліся за гэты народ для іх дабра».
14:12 Калі яны посцяць, Я не пачую іх крыку; і калі ахвяруюць спаленнем
прынашэньне і ахвярапрынашэньне Я не прыму, але спажыву
іх мечам і голадам і пошасьцю.
14:13 Тады я сказаў: О, Госпадзе БОЖА! вось, прарокі кажуць ім: вы будзеце
не ўбачыце меча, і не будзеце мець голаду; але я табе дам
гарантаваў мір у гэтым месцы.
14:14 Тады Гасподзь сказаў мне: прарокі прарочаць хлусню Маім імем.
не пасылаў іх, і Я не загадваў ім, і не гаварыў з імі.
яны прарочаць вам ілжывае бачанне і варажбу, і рэч
нішто і падман сэрца іхняга.
14:15 Таму так кажа Гасподзь пра прарокаў, якія прарочаць у
імя Маё, і Я не пасылаў іх, але яны кажуць: меч і голад ня будуць
быць на гэтай зямлі; Мячом і голадам будуць знішчаны тыя прарокі.
14:16 І людзі, якім яны прарочаць, будуць выкінуты на вуліцы
Ерусалім ад голаду і мяча; і ня будуць мець
каб пахаваць іх, іх, жонак іхніх, ні сыноў іхніх, ні дачок іхніх:
бо Я вылью на іх злосьць іхнюю.
14:17 Такім чынам, вы павінны сказаць гэтае слова ім; Няхай вочы мае сцякаюць
са сьлязьмі ноччу і днём, і няхай яны не спыняюцца: дзеля дзевы
дачка майго народа зламаная з вялікай паломкай, з вельмі
цяжкі ўдар.
14:18 Калі я выйду ў поле, то вось забітыя мячом! і
калі я ўвайду ў горад, дык вось, хворыя на голад!
так, і прарок, і сьвятар ходзяць па зямлі, якую ведаюць
не.
14:19 Ці ты зусім адкінуў Юду? няўжо душа твая ўзненавідзела Сіён? чаму паспеў
Ты пабіў нас, і няма нам леку? мы шукалі спакою,
і няма дабра; і на час ацаленьня, і вось бяда!
14:20 Мы прызнаем, Госпадзе, нашу бязбожнасьць і беззаконьне нашых бацькоў:
бо мы зграшылі перад Табою.
14:21 Не пагарджай намі дзеля імя Твайго, не ганьбі трона Твайго
слава: памятай, не парушай запавету Твайго з намі.
14:22 Ці ёсць такія марнасці язычнікаў, якія могуць выклікаць дождж? або
ці могуць нябёсы даць дождж? ці не Ты гэта, Госпадзе Божа наш? таму
мы будзем спадзявацца на Цябе, бо Ты стварыў усё гэта.