Ерамія
6:1 О, сыны Веньяміна, збярыцеся, каб уцячы з сярэдзіны
Іерусаліме, і трубіце ў Тэкоі, і пастаўце ў ім знак агню
Бэтхацэрэм: бо зло зьяўляецца з поўначы, і вялікае
разбурэнне.
6:2 Я параўнаў дачку Сіёна з прыгожай і далікатнай жанчынай.
6:3 Пастухі са статкамі сваімі прыйдуць да яе; яны будуць кідаць
намёты іхнія вакол яе; яны будуць карміць кожны сваім
месца.
6:4 Рыхтуйце вайну супраць яе; уставайце і пойдзем апоўдні. Гора
нас! бо дзень адыходзіць, бо цені вечара цягнуцца
па-за.
6:5 Устаньце і пойдзем уначы і разбурым яе палацы.
6:6 Бо так сказаў Гасподзь Саваоф: Сячыце дрэвы і кідайце
гара супраць Ерусаліма: гэта горад, які трэба наведаць; яна цалкам
прыгнёт пасярод яе.
6:7 Як крыніца выцякае свае воды, так яна выцякае сваю злосць.
у ёй чуецца гвалт і рабаванне; перада мною ўвесь час гора і
раны.
6:8 Будзь настаўлены, Ерусалім, каб душа мая не адышла ад цябе; каб я
зрабі цябе пустыняй, зямлёю незаселенай.
6:9 Так кажа Гасподзь Саваоф: яны будуць падбіраць рэшту
Ізраіль, як вінаградная лаза: адвярні руку тваю, як зборшчык вінаграду ў
кошыкі.
6:10 Каму мне гаварыць і папярэджваць, каб яны пачулі? вось,
вуха ў іх неабрэзанае, і яны ня могуць слухаць: вось, слова
Гасподзь для іх - ганьба; ім гэта не даспадобы.
6:11 Таму я поўны гневу Гасподняга; Я стаміўся трымаць у сабе:
Я вылью яго на дзяцей замежжа і на сход
юнакоў разам, бо і муж з жонкай будуць узятыя,
стары з ім, насычаны днямі.
6:12 І іх дамы будуць перададзены іншым разам з іх палямі і
жонак разам, бо Я працягну руку Маю на жыхароў
зямля, кажа Гасподзь.
6:13 Бо ад найменшага з іх нават да найбольшага з іх ёсць кожны
адданы сквапнасці; і ад прарока да сьвятара кожны
адзін дзейнічае ілжыва.
6:14 Яны таксама вылечылі раны дачкі майго народа нязначна,
кажучы: мір, мір; калі няма спакою.
6:15 Ці было ім сорамна, калі яны здзейснілі мярзоту? не, яны былі
зусім не саромеліся і не маглі чырванець: таму яны ўпадуць
сярод тых, што падаюць: у той час, калі Я наведаю іх, яны будуць кінутыя
уніз, кажа Гасподзь.
6:16 Так кажа Гасподзь: станьце на дарозе і паглядзіце, і прасіце старога
сцежкі, дзе шлях добры, ідзіце па ім, і знойдзеце супакой
для вашых душ. Але яны сказалі: не пойдзем туды.
6:17 Таксама я паставіў вартавых над вамі, кажучы: слухайце гуку
труба. Але яны сказалі: не паслухаемся.
6:18 Таму слухайце, народы, і ведайце, сход, што сярод
іх.
6:19 Слухай, зямля: вось, Я навяду зло на гэты народ, нават на
плод думак іхніх, бо яны не паслухаліся слоў маіх,
ні закону майму, але адкінуў яго.
6:20 Для чаго прыходзіць да мяне ладан з Савы, і салодкі
трыснёг з далёкай краіны? вашыя цэласпаленьні не прымальныя, ні
салодкія мне твае ахвяры.
6:21 Таму так кажа Гасподзь: вось, Я кладу камяні спатыкнення перад
гэты народ, і бацькі і сыны разам упадуць на іх;
сусед і сябар яго загінуць.
6:22 Так кажа Гасподзь: Вось, народ ідзе з паўночнай краіны, і
вялікі народ паўстане з краёў зямлі.
6:23 Яны будуць трымаць лук і дзіду; яны жорсткія і не маюць літасці;
голас іхні шуміць, як мора; і седуць на коней, сядуць
строяцца як людзі на вайну супраць цябе, дачка Сіёна.
6:24 Мы чулі славу пра гэта: нашы рукі аслаблі, пакута ахапіла
трымай нас і боль, як жанчыну ў родах.
6:25 Не выходзьце ў поле і не хадзіце па дарозе; для меча ст
вораг і страх з усіх бакоў.
6:26 Дачка народа майго, аперажыся зрэбнікам і акуніся ў
попел: няхай табе, як па адзінаму сыну, смуткуе горкі плач.
бо разбуральнік раптам напаткае нас.
6:27 Я паставіў цябе вежай і крэпасцю сярод майго народа, каб ты
можа ведаць і паспрабаваць свой шлях.
6:28 Усе яны лютыя бунтаўнікі, ходзяць з паклёпнікамі: яны медзь
і жалеза; усе яны карупцыянеры.
6:29 Мяхі згарэлі, свінец згарэў у агні; заснавальнік
растае дарэмна, бо бязбожнікі не вырываюцца.
6:30 Няправільным срэбрам людзі назавуць іх, таму што Гасподзь адкінуў
іх.