Ерамія 6:1 О, сыны Веньяміна, збярыцеся, каб уцячы з сярэдзіны Іерусаліме, і трубіце ў Тэкоі, і пастаўце ў ім знак агню Бэтхацэрэм: бо зло зьяўляецца з поўначы, і вялікае разбурэнне. 6:2 Я параўнаў дачку Сіёна з прыгожай і далікатнай жанчынай. 6:3 Пастухі са статкамі сваімі прыйдуць да яе; яны будуць кідаць намёты іхнія вакол яе; яны будуць карміць кожны сваім месца. 6:4 Рыхтуйце вайну супраць яе; уставайце і пойдзем апоўдні. Гора нас! бо дзень адыходзіць, бо цені вечара цягнуцца па-за. 6:5 Устаньце і пойдзем уначы і разбурым яе палацы. 6:6 Бо так сказаў Гасподзь Саваоф: Сячыце дрэвы і кідайце гара супраць Ерусаліма: гэта горад, які трэба наведаць; яна цалкам прыгнёт пасярод яе. 6:7 Як крыніца выцякае свае воды, так яна выцякае сваю злосць. у ёй чуецца гвалт і рабаванне; перада мною ўвесь час гора і раны. 6:8 Будзь настаўлены, Ерусалім, каб душа мая не адышла ад цябе; каб я зрабі цябе пустыняй, зямлёю незаселенай. 6:9 Так кажа Гасподзь Саваоф: яны будуць падбіраць рэшту Ізраіль, як вінаградная лаза: адвярні руку тваю, як зборшчык вінаграду ў кошыкі. 6:10 Каму мне гаварыць і папярэджваць, каб яны пачулі? вось, вуха ў іх неабрэзанае, і яны ня могуць слухаць: вось, слова Гасподзь для іх - ганьба; ім гэта не даспадобы. 6:11 Таму я поўны гневу Гасподняга; Я стаміўся трымаць у сабе: Я вылью яго на дзяцей замежжа і на сход юнакоў разам, бо і муж з жонкай будуць узятыя, стары з ім, насычаны днямі. 6:12 І іх дамы будуць перададзены іншым разам з іх палямі і жонак разам, бо Я працягну руку Маю на жыхароў зямля, кажа Гасподзь. 6:13 Бо ад найменшага з іх нават да найбольшага з іх ёсць кожны адданы сквапнасці; і ад прарока да сьвятара кожны адзін дзейнічае ілжыва. 6:14 Яны таксама вылечылі раны дачкі майго народа нязначна, кажучы: мір, мір; калі няма спакою. 6:15 Ці было ім сорамна, калі яны здзейснілі мярзоту? не, яны былі зусім не саромеліся і не маглі чырванець: таму яны ўпадуць сярод тых, што падаюць: у той час, калі Я наведаю іх, яны будуць кінутыя уніз, кажа Гасподзь. 6:16 Так кажа Гасподзь: станьце на дарозе і паглядзіце, і прасіце старога сцежкі, дзе шлях добры, ідзіце па ім, і знойдзеце супакой для вашых душ. Але яны сказалі: не пойдзем туды. 6:17 Таксама я паставіў вартавых над вамі, кажучы: слухайце гуку труба. Але яны сказалі: не паслухаемся. 6:18 Таму слухайце, народы, і ведайце, сход, што сярод іх. 6:19 Слухай, зямля: вось, Я навяду зло на гэты народ, нават на плод думак іхніх, бо яны не паслухаліся слоў маіх, ні закону майму, але адкінуў яго. 6:20 Для чаго прыходзіць да мяне ладан з Савы, і салодкі трыснёг з далёкай краіны? вашыя цэласпаленьні не прымальныя, ні салодкія мне твае ахвяры. 6:21 Таму так кажа Гасподзь: вось, Я кладу камяні спатыкнення перад гэты народ, і бацькі і сыны разам упадуць на іх; сусед і сябар яго загінуць. 6:22 Так кажа Гасподзь: Вось, народ ідзе з паўночнай краіны, і вялікі народ паўстане з краёў зямлі. 6:23 Яны будуць трымаць лук і дзіду; яны жорсткія і не маюць літасці; голас іхні шуміць, як мора; і седуць на коней, сядуць строяцца як людзі на вайну супраць цябе, дачка Сіёна. 6:24 Мы чулі славу пра гэта: нашы рукі аслаблі, пакута ахапіла трымай нас і боль, як жанчыну ў родах. 6:25 Не выходзьце ў поле і не хадзіце па дарозе; для меча ст вораг і страх з усіх бакоў. 6:26 Дачка народа майго, аперажыся зрэбнікам і акуніся ў попел: няхай табе, як па адзінаму сыну, смуткуе горкі плач. бо разбуральнік раптам напаткае нас. 6:27 Я паставіў цябе вежай і крэпасцю сярод майго народа, каб ты можа ведаць і паспрабаваць свой шлях. 6:28 Усе яны лютыя бунтаўнікі, ходзяць з паклёпнікамі: яны медзь і жалеза; усе яны карупцыянеры. 6:29 Мяхі згарэлі, свінец згарэў у агні; заснавальнік растае дарэмна, бо бязбожнікі не вырываюцца. 6:30 Няправільным срэбрам людзі назавуць іх, таму што Гасподзь адкінуў іх.