Ерамія 4:1 Калі ты хочаш вярнуцца, Ізраіль, кажа Гасподзь, вярніся да Мяне, і калі адкінеш гідоты твае ад аблічча майго, тады будзеш не выдаляць. 4:2 І прысягні: жывы Гасподзь у праўдзе, у судзе і ў праведнасць; і дабраславяцца народы ім і ім яны будуць славіцца. 4:3 Бо так кажа Гасподзь жыхарам Юды і Ерусаліма: разбіце пара, і не сей сярод церняў. 4:4 Абрэжце сябе Госпаду і зніміце крайнюю плоць з вас сэрцам, мужы Юды і жыхары Ерусаліма, каб не прыйшла гнеў Мой выйдзе, як агонь, і гарыць, што ніхто не можа патушыць яго, з-за зла вашых спраў. 4:5 Абвяшчайце ў Юдэі і абвяшчайце ў Ерусаліме; і скажыце: падзьміце трубіце па зямлі: крычыце, збірайцеся і скажэце: збірайцеся, і пойдзем у абароненыя гарады. 4:6 Устанавіце сьцяг да Сіёну: адыдзіце, не заставайцеся, бо Я прынясу зло з поўначы, і вялікае разбурэнне. 4:7 Леў падымаецца з гушчару свайго і знішчальнік язычнікаў знаходзіцца ў дарозе; ён выйшаў са свайго месца, каб зрабіць зямлю тваю бязлюдна; і гарады твае будуць спустошаны, без жыхароў. 4:8 Дзеля гэтага апраніце сябе зрэбнікам, плачце і плачце: ад палкага гневу Гасподзь не адвярнуўся ад нас. 4:9 І гэта адбудзецца ў той дзень, кажа Гасподзь, што сэрца загіне кароль і сэрца князёў; і святары зьдзівяцца, і зьдзівяцца прарокі. 4:10 Тады я сказаў: О, Госпадзе БОЖА! праўда, ты моцна ашукаў народ гэты і Ерусалім, кажучы: мір вам; тады як меч дасягае да душы. 4:11 У той час будзе сказана народу гэтаму і Ерусаліму: «суха». вецер вышынь у пустыні да дачкі маёй людзей, не веяць, не ачышчаць, 4:12 Нават моцны вецер з тых месцаў прыйдзе да мяне: цяпер таксама буду вынесці супраць іх прысуд. 4:13 Вось, ён падымецца, як аблокі, і калясьніцы ягоныя будуць як а віхор: коні яго шпарчэйшыя за арлоў. Гора нам! бо мы ёсць сапсаваны. 4:14 Ерусаліме, абмый сэрца сваё ад зла, каб ты мог быць захаваны. Дакуль будуць сядзець у табе марныя думкі? 4:15 Бо голас абвяшчае з Дана, і абвяшчае пакуты з гары Яфрэмава. 4:16 Згадайце народам; вось, абвяшчайце пра Ерусалім, што назіральнікі прыходзяць з далёкай краіны і выдаюць свой голас супраць гарады Юдэі. 4:17 Як вартаўнікі поля, яны вакол яе; таму што яна паўстаў супраць Мяне, кажа Гасподзь. 4:18 Твой шлях і твае ўчынкі прывялі да гэтага; гэта тваё бязбожнасьць, бо яна горкая, бо яна дасягае сэрца твайго. 4:19 Маё нутро, маё нутро! Мне балюча ў самым сэрцы; маё сэрца робіць шум ува мне; Я не магу маўчаць, бо ты чула, о душа мая, гук трубы, трывога вайны. 4:20 Разбурэнне за разбурэннем кліча; бо ўся зямля спустошана: раптам сапсуюцца палаткі мае, і заслоны мае ўмомант. 4:21 Як доўга я буду бачыць сцяг і чуць гук трубы? 4:22 Бо мой народ неразумны, яны не пазналі мяне; яны дурныя дзеці, і няма ў іх розуму: яны мудрыя, каб рабіць зло, але рабіць дабро ня маюць уменьня. 4:23 Я ўбачыў зямлю, і вось, яна была без формы і пустая; і неба, і не было ў іх святла. 4:24 Я глядзеў на горы, і вось, яны дрыжалі, і ўсе пагоркі вагаліся злёгку. 4:25 Я глядзеў, і вось, няма чалавека, і ўсе птушкі нябесныя беглі. 4:26 Я ўбачыў, і вось, плоднае месца было пустыняй, і ўсё гарады іх разбураны перад абліччам Госпада і ад Яго люты гнеў. 4:27 Бо так сказаў Гасподзь: Уся зямля будзе спустошаная; яшчэ будзе Я не раблю поўнага канца. 4:28 Зямля будзе плакаць, і нябёсы ўгары будуць чорнымі, таму што Я казаў гэта, Я меў намер гэта, і не буду каяцца, і не буду Я адварочваюся ад гэтага. 4:29 Увесь горад уцячэ ад шуму вершнікаў і лучнікаў; яны пойдуць у гушчары і ўзыдуць на скалы: кожны горад будзе пакінуты, і чалавек не жыве ў ім. 4:30 І калі ты будзеш сапсаваны, што ты будзеш рабіць? Хоць ты апрануты сябе ў багрянец, хоць ты ўпрыгожваеш сябе залатымі аздобамі, хоць твар твой фарбай раздзіраеш, дарэмна робіш сябе справядлівы; пагарджаюць табою палюбоўнікі твае, будуць шукаць душы тваёй. 4:31 Бо я чуў голас жанчыны, якая нарадзіла, і тугу, як тая, што нараджае першынца, голас дачкі Сіён, які плача, які раскідвае рукі свае, кажучы: гора! я зараз! бо душа мая стамілася ад забойцаў.