Ерамія
4:1 Калі ты хочаш вярнуцца, Ізраіль, кажа Гасподзь, вярніся да Мяне, і калі
адкінеш гідоты твае ад аблічча майго, тады будзеш
не выдаляць.
4:2 І прысягні: жывы Гасподзь у праўдзе, у судзе і ў
праведнасць; і дабраславяцца народы ім і ім
яны будуць славіцца.
4:3 Бо так кажа Гасподзь жыхарам Юды і Ерусаліма: разбіце
пара, і не сей сярод церняў.
4:4 Абрэжце сябе Госпаду і зніміце крайнюю плоць з вас
сэрцам, мужы Юды і жыхары Ерусаліма, каб не прыйшла гнеў Мой
выйдзе, як агонь, і гарыць, што ніхто не можа патушыць яго, з-за зла
вашых спраў.
4:5 Абвяшчайце ў Юдэі і абвяшчайце ў Ерусаліме; і скажыце: падзьміце
трубіце па зямлі: крычыце, збірайцеся і скажэце: збірайцеся,
і пойдзем у абароненыя гарады.
4:6 Устанавіце сьцяг да Сіёну: адыдзіце, не заставайцеся, бо Я прынясу зло
з поўначы, і вялікае разбурэнне.
4:7 Леў падымаецца з гушчару свайго і знішчальнік язычнікаў
знаходзіцца ў дарозе; ён выйшаў са свайго месца, каб зрабіць зямлю тваю
бязлюдна; і гарады твае будуць спустошаны, без жыхароў.
4:8 Дзеля гэтага апраніце сябе зрэбнікам, плачце і плачце: ад палкага гневу
Гасподзь не адвярнуўся ад нас.
4:9 І гэта адбудзецца ў той дзень, кажа Гасподзь, што сэрца
загіне кароль і сэрца князёў; і святары
зьдзівяцца, і зьдзівяцца прарокі.
4:10 Тады я сказаў: О, Госпадзе БОЖА! праўда, ты моцна ашукаў народ гэты
і Ерусалім, кажучы: мір вам; тады як меч дасягае
да душы.
4:11 У той час будзе сказана народу гэтаму і Ерусаліму: «суха».
вецер вышынь у пустыні да дачкі маёй
людзей, не веяць, не ачышчаць,
4:12 Нават моцны вецер з тых месцаў прыйдзе да мяне: цяпер таксама буду
вынесці супраць іх прысуд.
4:13 Вось, ён падымецца, як аблокі, і калясьніцы ягоныя будуць як а
віхор: коні яго шпарчэйшыя за арлоў. Гора нам! бо мы ёсць
сапсаваны.
4:14 Ерусаліме, абмый сэрца сваё ад зла, каб ты мог быць
захаваны. Дакуль будуць сядзець у табе марныя думкі?
4:15 Бо голас абвяшчае з Дана, і абвяшчае пакуты з гары
Яфрэмава.
4:16 Згадайце народам; вось, абвяшчайце пра Ерусалім, што
назіральнікі прыходзяць з далёкай краіны і выдаюць свой голас супраць
гарады Юдэі.
4:17 Як вартаўнікі поля, яны вакол яе; таму што яна
паўстаў супраць Мяне, кажа Гасподзь.
4:18 Твой шлях і твае ўчынкі прывялі да гэтага; гэта тваё
бязбожнасьць, бо яна горкая, бо яна дасягае сэрца твайго.
4:19 Маё нутро, маё нутро! Мне балюча ў самым сэрцы; маё сэрца робіць
шум ува мне; Я не магу маўчаць, бо ты чула, о душа мая,
гук трубы, трывога вайны.
4:20 Разбурэнне за разбурэннем кліча; бо ўся зямля спустошана:
раптам сапсуюцца палаткі мае, і заслоны мае ўмомант.
4:21 Як доўга я буду бачыць сцяг і чуць гук трубы?
4:22 Бо мой народ неразумны, яны не пазналі мяне; яны дурныя
дзеці, і няма ў іх розуму: яны мудрыя, каб рабіць зло,
але рабіць дабро ня маюць уменьня.
4:23 Я ўбачыў зямлю, і вось, яна была без формы і пустая; і
неба, і не было ў іх святла.
4:24 Я глядзеў на горы, і вось, яны дрыжалі, і ўсе пагоркі вагаліся
злёгку.
4:25 Я глядзеў, і вось, няма чалавека, і ўсе птушкі нябесныя
беглі.
4:26 Я ўбачыў, і вось, плоднае месца было пустыняй, і ўсё
гарады іх разбураны перад абліччам Госпада і ад Яго
люты гнеў.
4:27 Бо так сказаў Гасподзь: Уся зямля будзе спустошаная; яшчэ будзе
Я не раблю поўнага канца.
4:28 Зямля будзе плакаць, і нябёсы ўгары будуць чорнымі, таму што
Я казаў гэта, Я меў намер гэта, і не буду каяцца, і не буду
Я адварочваюся ад гэтага.
4:29 Увесь горад уцячэ ад шуму вершнікаў і лучнікаў; яны
пойдуць у гушчары і ўзыдуць на скалы: кожны горад будзе
пакінуты, і чалавек не жыве ў ім.
4:30 І калі ты будзеш сапсаваны, што ты будзеш рабіць? Хоць ты апрануты
сябе ў багрянец, хоць ты ўпрыгожваеш сябе залатымі аздобамі,
хоць твар твой фарбай раздзіраеш, дарэмна робіш
сябе справядлівы; пагарджаюць табою палюбоўнікі твае, будуць шукаць душы тваёй.
4:31 Бо я чуў голас жанчыны, якая нарадзіла, і тугу, як
тая, што нараджае першынца, голас дачкі
Сіён, які плача, які раскідвае рукі свае, кажучы: гора!
я зараз! бо душа мая стамілася ад забойцаў.