суддзі 21:1 Ізраільцяне прысягнулі ў Масіфе, кажучы: ня будзе з нас аддадуць дачку сваю Веньяміну за жонку. 21:2 І людзі прыйшлі ў дом Божы, і засталіся там да вечара перад Богам, і паднялі голас свой, і моцна плакалі; 21:3 І сказаў: Госпадзе, Божа Ізраілеў, чаму гэта адбылося ў Ізраілі? ці не хапае сёньня аднаго калена ў Ізраілі? 21:4 І сталася на наступны дзень, што людзі ўсталі рана і будавалі там быў ахвярнік і прыносіў цэласпаленьні і мірныя ахвяры. 21:5 І сказалі сыны Ізраілевыя: хто ёсць сярод усіх плямёнаў? Ізраіль, які не прыйшоў на супольства да Госпада? Для іх даў вялікую клятву адносна таго, хто не прыходзіў да Госпада Міцфа, кажучы: ён павінен быць аддадзены сьмерці. 21:6 І сыны Ізраілевыя пашкадавалі Веньяміна, брата свайго, і сказаў: Сёньня адно племя адсечана ад Ізраіля. 21:7 Як мы паступім з жонкамі для тых, хто застаўся, бачачы, што мы прысягнулі Гасподзь, што мы ня будзем даваць ім з дачок нашых жонак? 21:8 І сказалі: «Хто з плямёнаў Ізраілевых не прыйшоў?» да Міцфы да Госпада? І вось, ніхто не прыйшоў у лагер Ябеш Гіл прывёў да сходу. 21:9 Для людзей былі палічаны, і, вось, не было ніводнага з іх там жа жыхары Явіса Галаадскага. 21:10 І сход паслаў туды дванаццаць тысяч самых адважных мужчын, і загадаў ім, кажучы: ідзіце і пабіце жыхароў Явіса Галаадскага з вастрыём мяча, з жанчынамі і дзецьмі. 21:11 І гэта тое, што вы павінны зрабіць, вы павінны цалкам знішчыць усё мужчына і кожная жанчына, якая спала з мужчынам. 21:12 І знайшлі яны сярод жыхароў Явіса Галаадскага чатырыста маладых людзей дзеў, якія ня спазналі мужчыну, і прывялі іх у табар у Сілом, што ў зямлі Ханаанскай. 21:13 І ўвесь сход паслаў некаторых пагаварыць з дзецьмі Веньяміна, якія былі ў скале Рымон, і заклікаць мірна да іх. 21:14 І Веньямін зноў прыйшоў у той час; і яны далі ім жонак, якія яны пакінулі жывымі жанчын Явіса Галаадскага; ім не хапіла. 21:15 І людзі пашкадавалі Веньяміна, таму што гэта было ў Госпада зрабіў пралом у плямёнах Ізраілевых. 21:16 Тады старэйшыны суполкі сказалі: што нам рабіць з жонкамі тыя, што засталіся, бачачы, што жанчыны знішчаны з Веньяміна? 21:17 І яны сказалі: "Там павінна быць спадчына для тых, хто ўцёк". Веньяміна, каб племя не было вынішчана з Ізраіля. 21:18 Але мы не можам даваць ім жонак нашых дачок: для дзяцей Ізраіль прысягнуў, кажучы: пракляты, хто дасьць жонку Веньяміну! 21:19 Тады яны сказалі: вось, ёсць свята Гасподняе ў Сілом кожны год у месца, якое знаходзіцца на паўночным баку Вэтыля, на ўсходнім баку шашы, якая ідзе ад Вэтыля да Сіхема і на поўдзень ад Лебона. 21:20 Таму яны загадалі сынам Веньяміна, кажучы: ідзіце і кладзіцеся чакаць у вінаградніках; 21:21 І паглядзіце, і вось, калі дочкі Сілома выйдуць танцаваць у танцы, тады выходзьце з вінаграднікаў і ловіце кожны сваё жонку дачок Сілома, і ідзі ў зямлю Веньяміна. 21:22 І гэта будзе, калі іх бацькі або іх браты прыйдуць да нас скардзяцца, што мы скажам ім: будзьце ласкавы да іх за нас бо мы не пакідалі кожнаму жонку на вайне: для вас не даў ім у гэты час, каб вы былі вінаватыя. 21:23 І сыны Веньямінавыя зрабілі так, і ўзялі сабе жонак, у адпаведнасці з іх лік, з тых, што танцавалі, каго яны злавілі: і яны пайшлі і вярнуліся да сваёй спадчыны, паправілі гарады і пасяліліся ў іх іх. 21:24 І сыны Ізраілевыя сышлі адтуль у той час, кожны чалавек племя свайму і сям'і свайму, і адтуль пайшлі кожны яго спадчыну. 21:25 У тыя дні не было цара ў Ізраілі: кожны чалавек рабіў тое, што было прама ў яго ўласных вачах.