суддзі
21:1 Ізраільцяне прысягнулі ў Масіфе, кажучы: ня будзе
з нас аддадуць дачку сваю Веньяміну за жонку.
21:2 І людзі прыйшлі ў дом Божы, і засталіся там да вечара
перад Богам, і паднялі голас свой, і моцна плакалі;
21:3 І сказаў: Госпадзе, Божа Ізраілеў, чаму гэта адбылося ў Ізраілі?
ці не хапае сёньня аднаго калена ў Ізраілі?
21:4 І сталася на наступны дзень, што людзі ўсталі рана і будавалі
там быў ахвярнік і прыносіў цэласпаленьні і мірныя ахвяры.
21:5 І сказалі сыны Ізраілевыя: хто ёсць сярод усіх плямёнаў?
Ізраіль, які не прыйшоў на супольства да Госпада? Для іх
даў вялікую клятву адносна таго, хто не прыходзіў да Госпада
Міцфа, кажучы: ён павінен быць аддадзены сьмерці.
21:6 І сыны Ізраілевыя пашкадавалі Веньяміна, брата свайго, і
сказаў: Сёньня адно племя адсечана ад Ізраіля.
21:7 Як мы паступім з жонкамі для тых, хто застаўся, бачачы, што мы прысягнулі
Гасподзь, што мы ня будзем даваць ім з дачок нашых жонак?
21:8 І сказалі: «Хто з плямёнаў Ізраілевых не прыйшоў?»
да Міцфы да Госпада? І вось, ніхто не прыйшоў у лагер
Ябеш Гіл прывёў да сходу.
21:9 Для людзей былі палічаны, і, вось, не было ніводнага з іх
там жа жыхары Явіса Галаадскага.
21:10 І сход паслаў туды дванаццаць тысяч самых адважных мужчын,
і загадаў ім, кажучы: ідзіце і пабіце жыхароў Явіса Галаадскага
з вастрыём мяча, з жанчынамі і дзецьмі.
21:11 І гэта тое, што вы павінны зрабіць, вы павінны цалкам знішчыць усё
мужчына і кожная жанчына, якая спала з мужчынам.
21:12 І знайшлі яны сярод жыхароў Явіса Галаадскага чатырыста маладых людзей
дзеў, якія ня спазналі мужчыну, і прывялі
іх у табар у Сілом, што ў зямлі Ханаанскай.
21:13 І ўвесь сход паслаў некаторых пагаварыць з дзецьмі
Веньяміна, якія былі ў скале Рымон, і заклікаць мірна да іх.
21:14 І Веньямін зноў прыйшоў у той час; і яны далі ім жонак, якія
яны пакінулі жывымі жанчын Явіса Галаадскага;
ім не хапіла.
21:15 І людзі пашкадавалі Веньяміна, таму што гэта было ў Госпада
зрабіў пралом у плямёнах Ізраілевых.
21:16 Тады старэйшыны суполкі сказалі: што нам рабіць з жонкамі
тыя, што засталіся, бачачы, што жанчыны знішчаны з Веньяміна?
21:17 І яны сказалі: "Там павінна быць спадчына для тых, хто ўцёк".
Веньяміна, каб племя не было вынішчана з Ізраіля.
21:18 Але мы не можам даваць ім жонак нашых дачок: для дзяцей
Ізраіль прысягнуў, кажучы: пракляты, хто дасьць жонку Веньяміну!
21:19 Тады яны сказалі: вось, ёсць свята Гасподняе ў Сілом кожны год у
месца, якое знаходзіцца на паўночным баку Вэтыля, на ўсходнім баку
шашы, якая ідзе ад Вэтыля да Сіхема і на поўдзень ад
Лебона.
21:20 Таму яны загадалі сынам Веньяміна, кажучы: ідзіце і кладзіцеся
чакаць у вінаградніках;
21:21 І паглядзіце, і вось, калі дочкі Сілома выйдуць танцаваць у
танцы, тады выходзьце з вінаграднікаў і ловіце кожны сваё
жонку дачок Сілома, і ідзі ў зямлю Веньяміна.
21:22 І гэта будзе, калі іх бацькі або іх браты прыйдуць да нас
скардзяцца, што мы скажам ім: будзьце ласкавы да іх за нас
бо мы не пакідалі кожнаму жонку на вайне: для вас
не даў ім у гэты час, каб вы былі вінаватыя.
21:23 І сыны Веньямінавыя зрабілі так, і ўзялі сабе жонак, у адпаведнасці з
іх лік, з тых, што танцавалі, каго яны злавілі: і яны пайшлі і
вярнуліся да сваёй спадчыны, паправілі гарады і пасяліліся ў іх
іх.
21:24 І сыны Ізраілевыя сышлі адтуль у той час, кожны чалавек
племя свайму і сям'і свайму, і адтуль пайшлі кожны
яго спадчыну.
21:25 У тыя дні не было цара ў Ізраілі: кожны чалавек рабіў тое, што было
прама ў яго ўласных вачах.