Ісая
63:1 Хто гэта, што ідзе з Эдома, у фарбаванай вопратцы з Васоры? гэта
які слаўны ў вопратцы сваёй, вандруе ў велічы сваёй
сіла? Я, што гавару па праўдзе, магутны выратаваць.
63:2 Чаму ты чырвоны ў тваім адзенні, і твая вопратка падобная на таго,
топчацца ў тлушчы?
63:3 Я адзін таптаў чавільню; а з людзей не было нікога
са Мною, бо Я таптчу іх у гневе Маім і растапчу іх у Маім
лютасць; і іх кроў будзе акраплена на маю вопратку, і я буду
запляміць усю маю вопратку.
63:4 Бо дзень помсты ў маім сэрцы, і год майго адкуплення
прыйшоў.
63:5 І я паглядзеў, і не было нікога, каб дапамагчы; і мне было цікава, што ёсць
таму мая рука прынесла мне выратаванне; і мой
гнеў, гэта падтрымала мяне.
63:6 І я патопчу народ у гневе Маім і напаю іх
гнеў Мой, і Я скіну сілу іх на зямлю.
63:7 Я буду згадваць міласэрнасці Госпада і хвалы
ГОСПАДЗЕ, у адпаведнасці з усім, чым даў нам СПАДАР, і вялікім
даброты дому Ізраілеваму, якія Ён даў ім
паводле міласэрнасьці Ягонай і паводле мноства Ягоных
любоўныя дабрыні.
63:8 Бо ён сказаў: гэта мой народ, дзеці, якія не хлусяць
ён быў іх Збаўцам.
63:9 Ва ўсіх іх пакутах пакутаваў ён і анёл прысутнасці яго
выратаваў іх: у любові Сваёй і ў міласэрнасці Сваёй Ён адкупіў іх; а ён голы
іх і насіў іх ва ўсе дні даўніны.
63:10 Але яны ўзбунтаваліся і гневалі яго Святога Духа, таму да яго звярнуліся
быць ім ворагам, і ён ваяваў супраць іх.
63:11 Затым ён успомніў дні даўніны, Майсея, і яго народ, кажучы: Дзе
гэта той, хто вывеў іх з мора з пастухом сваім
зграя? дзе той, хто ўклаў у яго Сьвятога Духа?
63:12 Які вёў іх за правую руку Майсея сваёй слаўнай рукой, падзяляючы
вады перад імі, каб зрабіць сабе імя вечнае?
63:13 Ён вёў іх праз бездані, як конь у пустыні, што яны
не варта спатыкацца?
63:14 Як звер спускаецца ў даліну, Дух Гасподні выклікаў яго
на адпачынак: так вёў Ты народ Твой, каб зрабіць сабе слаўнае імя.
63:15 Паглядзі з нябёсаў і паглядзі з жылля Тваёй святасці
і славы Тваёй: дзе руплівасць твая і сіла твая, гук
сэрца Твайго і міласьці Тваёй да мяне? яны стрыманыя?
63:16 Без сумневу, ты наш бацька, хоць Абрагам і не ведае пра нас, і
Ізраіль не прызнае нас: Ты, Госпадзе, наш бацька, наш Адкупіцель;
імя Тваё спрадвеку.
63:17 Госпадзе, чаму Ты прымусіў нас збіцца са шляхоў Тваіх і зрабіў жорсткімі нашы
сэрца ад страху твайго? Вярніся дзеля рабоў тваіх, плямёнаў тваіх
спадчыну.
63:18 Людзі Тваёй святасці валодалі ім нядоўга: наш
праціўнікі патапталі сьвятыню Тваю.
63:19 Мы твае: ты ніколі не панаваў над імі; іх не выклікалі
імя тваё.