Ісая 63:1 Хто гэта, што ідзе з Эдома, у фарбаванай вопратцы з Васоры? гэта які слаўны ў вопратцы сваёй, вандруе ў велічы сваёй сіла? Я, што гавару па праўдзе, магутны выратаваць. 63:2 Чаму ты чырвоны ў тваім адзенні, і твая вопратка падобная на таго, топчацца ў тлушчы? 63:3 Я адзін таптаў чавільню; а з людзей не было нікога са Мною, бо Я таптчу іх у гневе Маім і растапчу іх у Маім лютасць; і іх кроў будзе акраплена на маю вопратку, і я буду запляміць усю маю вопратку. 63:4 Бо дзень помсты ў маім сэрцы, і год майго адкуплення прыйшоў. 63:5 І я паглядзеў, і не было нікога, каб дапамагчы; і мне было цікава, што ёсць таму мая рука прынесла мне выратаванне; і мой гнеў, гэта падтрымала мяне. 63:6 І я патопчу народ у гневе Маім і напаю іх гнеў Мой, і Я скіну сілу іх на зямлю. 63:7 Я буду згадваць міласэрнасці Госпада і хвалы ГОСПАДЗЕ, у адпаведнасці з усім, чым даў нам СПАДАР, і вялікім даброты дому Ізраілеваму, якія Ён даў ім паводле міласэрнасьці Ягонай і паводле мноства Ягоных любоўныя дабрыні. 63:8 Бо ён сказаў: гэта мой народ, дзеці, якія не хлусяць ён быў іх Збаўцам. 63:9 Ва ўсіх іх пакутах пакутаваў ён і анёл прысутнасці яго выратаваў іх: у любові Сваёй і ў міласэрнасці Сваёй Ён адкупіў іх; а ён голы іх і насіў іх ва ўсе дні даўніны. 63:10 Але яны ўзбунтаваліся і гневалі яго Святога Духа, таму да яго звярнуліся быць ім ворагам, і ён ваяваў супраць іх. 63:11 Затым ён успомніў дні даўніны, Майсея, і яго народ, кажучы: Дзе гэта той, хто вывеў іх з мора з пастухом сваім зграя? дзе той, хто ўклаў у яго Сьвятога Духа? 63:12 Які вёў іх за правую руку Майсея сваёй слаўнай рукой, падзяляючы вады перад імі, каб зрабіць сабе імя вечнае? 63:13 Ён вёў іх праз бездані, як конь у пустыні, што яны не варта спатыкацца? 63:14 Як звер спускаецца ў даліну, Дух Гасподні выклікаў яго на адпачынак: так вёў Ты народ Твой, каб зрабіць сабе слаўнае імя. 63:15 Паглядзі з нябёсаў і паглядзі з жылля Тваёй святасці і славы Тваёй: дзе руплівасць твая і сіла твая, гук сэрца Твайго і міласьці Тваёй да мяне? яны стрыманыя? 63:16 Без сумневу, ты наш бацька, хоць Абрагам і не ведае пра нас, і Ізраіль не прызнае нас: Ты, Госпадзе, наш бацька, наш Адкупіцель; імя Тваё спрадвеку. 63:17 Госпадзе, чаму Ты прымусіў нас збіцца са шляхоў Тваіх і зрабіў жорсткімі нашы сэрца ад страху твайго? Вярніся дзеля рабоў тваіх, плямёнаў тваіх спадчыну. 63:18 Людзі Тваёй святасці валодалі ім нядоўга: наш праціўнікі патапталі сьвятыню Тваю. 63:19 Мы твае: ты ніколі не панаваў над імі; іх не выклікалі імя тваё.