Ісая
57:1 Праведнік гіне, і ніхто не кладзе гэта блізка да сэрца, і міласэрныя людзі
забіраюцца, ніхто не думае, што забіраюць праведніка
будучае зло.
57:2 Ён увойдзе ў свет: яны будуць спачываць на сваіх ложках, кожны
ідучы ў сваёй прастаце.
57:3 Але падыдзіце сюды, вы, сыны чараўніцы, насеньне
пералюбнік і блудніца.
57:4 Супраць каго вы гуляеце? супроць каго вы раскрыеце рот,
і выцягнуць язык? ці ж вы не сыны граху, семя?
хлусня,
57:5 Запальваючы сябе ідаламі пад кожным зялёным дрэвам, забіваючы
дзяцей у далінах пад абрывамі скал?
57:6 Сярод гладкіх камянёў патоку твая доля; яны, яны твае
жэрабя: нават ім ты выліў выліваньне, ты прынёс а
мясную прапанову. Ці павінен я атрымаць суцяшэнне ў гэтым?
57:7 На высокай і высокай гары ты паставіў ложак свой;
ты пайшоў прынесьці ахвяру.
57:8 Таксама за дзвярыма і слупамі ты паставіў памяць сваю:
бо ты адкрыў сябе іншаму, чым мне, і падняўся;
ты пашырыла ложак тваю і заключыла з імі запавет; ты
любіў іх ложак, дзе ты яго бачыў.
57:9 І ты пайшоў да цара з маззю, і павялічыў сваю
духмяныя рэчывы, і далёка пасылаеш пасланцоў тваіх і прыніжаеш
сябе нават у пекла.
57:10 Ты стаміўся ў велічы шляху твайго; але ты не сказаў: "Там".
няма надзеі: ты знайшоў жыццё рукі тваёй; таму ты быў
не гараваў.
57:11 І каго ты баяўся ці баяўся, што ты хлусіў і
не ўспомніў мяне і не паклаў на сэрца? я не трымаў сваё
спакой даўні, і ты не баішся мяне?
57:12 Я абвяшчу праўду тваю і справы твае; бо яны не будуць
выгады табе.
57:13 Калі ты крычыш, няхай твае таварыствы выратуюць цябе; але вецер павінен
вынесці іх усіх прэч; марнасьць возьме іх, а хто ставіць сваё
спадзяюцца на Мяне, успадкуюць зямлю і ўспадкуюць сьвятую гару Маю;
57:14 І скажа: «Кіньце, падымайце, падрыхтуйце дарогу, падніміце
каменем спатыкнення з дарогі народа майго.
57:15 Бо так кажа высокі і ўзвышаны, які жыве ў вечнасці, чый
імя святое; Я жыву на вышыні і сьвятыні, зь ім таксама тое
скрушанага і пакорнага духу, каб ажывіць дух пакорных і
каб ажывіць сэрца скрушных.
57:16 Бо я не буду спрачацца вечна, і не буду гневацца заўсёды:
дух аслабне перада мною і душы, якія я стварыў.
57:17 За беззаконне яго сквапнасці Я быў у гневе, і пабіў яго, Я схаваўся
мяне, і разгневаўся, і пайшоў крывадушна шляхам сэрца свайго.
57:18 Я бачыў яго шляхі, і вылечу яго; Я таксама павяду яго, і
вярні суцяшэнне яму і ягоным смуткуючым.
57:19 Я ствараю плод вуснаў; Мір, мір таму, хто далёкі, і
таму, хто блізкі, кажа Гасподзь; і я вылечу яго.
57:20 Але бязбожнікі падобныя на ўзбуранае мора, калі яно не можа супакоіцца, чыё
вады выкідваюць багну і бруд.
57:21 Няма міру, кажа мой Бог, для бязбожных.