Ісая 57:1 Праведнік гіне, і ніхто не кладзе гэта блізка да сэрца, і міласэрныя людзі забіраюцца, ніхто не думае, што забіраюць праведніка будучае зло. 57:2 Ён увойдзе ў свет: яны будуць спачываць на сваіх ложках, кожны ідучы ў сваёй прастаце. 57:3 Але падыдзіце сюды, вы, сыны чараўніцы, насеньне пералюбнік і блудніца. 57:4 Супраць каго вы гуляеце? супроць каго вы раскрыеце рот, і выцягнуць язык? ці ж вы не сыны граху, семя? хлусня, 57:5 Запальваючы сябе ідаламі пад кожным зялёным дрэвам, забіваючы дзяцей у далінах пад абрывамі скал? 57:6 Сярод гладкіх камянёў патоку твая доля; яны, яны твае жэрабя: нават ім ты выліў выліваньне, ты прынёс а мясную прапанову. Ці павінен я атрымаць суцяшэнне ў гэтым? 57:7 На высокай і высокай гары ты паставіў ложак свой; ты пайшоў прынесьці ахвяру. 57:8 Таксама за дзвярыма і слупамі ты паставіў памяць сваю: бо ты адкрыў сябе іншаму, чым мне, і падняўся; ты пашырыла ложак тваю і заключыла з імі запавет; ты любіў іх ложак, дзе ты яго бачыў. 57:9 І ты пайшоў да цара з маззю, і павялічыў сваю духмяныя рэчывы, і далёка пасылаеш пасланцоў тваіх і прыніжаеш сябе нават у пекла. 57:10 Ты стаміўся ў велічы шляху твайго; але ты не сказаў: "Там". няма надзеі: ты знайшоў жыццё рукі тваёй; таму ты быў не гараваў. 57:11 І каго ты баяўся ці баяўся, што ты хлусіў і не ўспомніў мяне і не паклаў на сэрца? я не трымаў сваё спакой даўні, і ты не баішся мяне? 57:12 Я абвяшчу праўду тваю і справы твае; бо яны не будуць выгады табе. 57:13 Калі ты крычыш, няхай твае таварыствы выратуюць цябе; але вецер павінен вынесці іх усіх прэч; марнасьць возьме іх, а хто ставіць сваё спадзяюцца на Мяне, успадкуюць зямлю і ўспадкуюць сьвятую гару Маю; 57:14 І скажа: «Кіньце, падымайце, падрыхтуйце дарогу, падніміце каменем спатыкнення з дарогі народа майго. 57:15 Бо так кажа высокі і ўзвышаны, які жыве ў вечнасці, чый імя святое; Я жыву на вышыні і сьвятыні, зь ім таксама тое скрушанага і пакорнага духу, каб ажывіць дух пакорных і каб ажывіць сэрца скрушных. 57:16 Бо я не буду спрачацца вечна, і не буду гневацца заўсёды: дух аслабне перада мною і душы, якія я стварыў. 57:17 За беззаконне яго сквапнасці Я быў у гневе, і пабіў яго, Я схаваўся мяне, і разгневаўся, і пайшоў крывадушна шляхам сэрца свайго. 57:18 Я бачыў яго шляхі, і вылечу яго; Я таксама павяду яго, і вярні суцяшэнне яму і ягоным смуткуючым. 57:19 Я ствараю плод вуснаў; Мір, мір таму, хто далёкі, і таму, хто блізкі, кажа Гасподзь; і я вылечу яго. 57:20 Але бязбожнікі падобныя на ўзбуранае мора, калі яно не можа супакоіцца, чыё вады выкідваюць багну і бруд. 57:21 Няма міру, кажа мой Бог, для бязбожных.