Быццё
18:1 І зьявіўся яму Гасподзь на раўнінах Мамрэ, і ён сядзеў у
дзверы палаткі ў спякоту;
18:2 І ён падняў вочы і ўбачыў, і вось, тры чалавекі стаяць перад ім.
убачыўшы іх, выбег насустрач ад уваходу ў палатку і пакланіўся
сябе да зямлі,
18:3 І сказаў:, Госпадзе, калі я знайшоў ласку ў вачах Тваіх, не праходзь
прэч ад раба Твайго;
18:4 Няхай прынясуць трохі вады, абмый ногі і адпачніце
сябе пад елкай:
18:5 І я прынясу кавалак хлеба, і суцешыце вашы сэрцы; пасля
таму вы і прыйшлі да раба вашага. І
яны сказалі: так і зрабі, як ты сказаў.
18:6 І Абрагам паспяшаўся ў намёт да Сарры, і сказаў:, падрыхтуйце
хутка тры меры пшанічнай мукі, замясі і зрабі на ім пірагі
ачаг.
18:7 І Абрагам пабег да статка, і прынёс цяля далікатнае і добрае, і
аддаў маладому чалавеку; і ён паспяшаўся апрануць яго.
18:8 І ён узяў масла, і малако, і цяля, якое ён падрыхтаваў, і паставіў
гэта перад імі; і ён стаў каля іх пад дрэвам, і яны елі.
18:9 І яны сказалі яму: «Дзе Сарра, жонка твая?» І ён сказаў: вось, у
палатка.
18:10 І ён сказаў: Я абавязкова вярнуся да цябе ў той час
жыццё; і вось, у Сарры, жонкі тваёй, будзе сын. І Сара пачула гэта
дзверы палаткі, якая была за ім.
18:11 Цяпер Абрагам і Сарра былі старыя і ў пажылым узросце; і гэта спынілася
быць з Сарраю па-жаночаму.
18:12 Таму Сарра засмяялася ў сабе, кажучы: Пасля таго, як я пастарэла
ці атрымаю асалоду, калі пан мой таксама стары?
18:13 І сказаў Гасподзь Абрагаму: «Чаму Сарра засмяялася, кажучы:
Я абавязкова нараджаю дзіця, якое ўжо старое?
18:14 Што-небудзь занадта цяжка для Госпада? У прызначаны час вярнуся
табе, паводле часу жыцьця, і ў Сарры будзе сын.
18:15 Тады Сарра адрокся, сказаўшы: я не смяялася; бо яна баялася. І ён
сказаў: не; але ты смяяўся.
18:16 І людзі падняліся адтуль і паглядзелі ў бок Садомы і Абрагама
пайшоў з імі, каб правесці іх у дарогу.
18:17 І сказаў Гасподзь: Ці павінен я схаваць ад Абрагама тое, што я раблю?
18:18 Бачачы, што Абрагам абавязкова стане вялікім і магутным народам, і
усе народы зямлі дабраславяцца ў ім?
18:19 Бо я ведаю яго, што ён будзе кіраваць сваімі дзецьмі і сваім домам
за ім, і будуць трымацца шляху Гасподняга, чынячы справядлівасьць і
прысуд; каб Гасподзь выканаў над Абрагамам тое, што Ён сказаў
яго.
18:20 І сказаў Гасподзь: таму што енк Садома і Гаморы вялікі, і
бо грэх іхні вельмі цяжкі;
18:21 Зараз я схаджу і пагляджу, ці зрабілі яны ўсё адпаведнае
на крык яго, які дайшоў да мяне; а калі не, то я буду ведаць.
18:22 І людзі адвярнуліся адтуль і пайшлі ў бок Садомы
Абрагам яшчэ стаяў перад Госпадам.
18:23 І Абрагам наблізіўся і сказаў: «Хочаш і ты знішчыць праведніка
са злымі?
18:24 Можа, у горадзе знойдзецца пяцьдзесят праведнікаў, хочаш і ты
знішчыць і не пашкадаваць месца для пяцідзесяці праведнікаў, якія ёсць
там?
18:25 Гэта далёка ад цябе, каб зрабіць такім чынам, каб забіць праведніка
з бязбожнікамі, і каб праведнік быў, як і бязбожнік
далёка ад цябе: хіба Судзьдзя ўсёй зямлі не ўчыніць справядлівасьці?
18:26 І сказаў Гасподзь: Калі Я знайду ў Садоме пяцьдзесят праведнікаў у горадзе,
тады я пашкадую ўсё месца дзеля іх.
18:27 І адказаў Абрагам і сказаў: вось, я адважыўся казаць
Госпаду, які ёсьць толькі пыл і попел.
18:28 Можа быць, не хапае пяці з пяцідзесяці праведнікаў.
знішчыць увесь горад за адсутнасцю пяці? Ён сказаў: калі знайду там
сорак пяць, я не знішчу яго.
18:29 І ён загаварыў з ім яшчэ раз, і сказаў:, магчыма, будзе
сорак знайшлі там. А той сказаў: дзеля сарака не зраблю гэтага.
18:30 І ён сказаў яму: «Няхай не гневаецца Гасподзь, і я буду гаварыць:
Можа быць, знойдзецца там трыццаць. А ён сказаў: не буду
зрабі, калі знайду там трыццаць.
18:31 І сказаў ён: «Вось, я адважыўся гаварыць з Госпадам:
Можа быць, іх знойдзецца там дваццаць. А ён сказаў: не буду
знішчыць яго дзеля дваццаці.
18:32 І ён сказаў: «Няхай не гневаецца Гасподзь, і я буду гаварыць яшчэ, але гэта
адзін раз: магчыма, дзесяць будуць знойдзены там. А ён сказаў: не буду
знішчыць яго дзеля дзесяці.
18:33 І Гасподзь пайшоў сваім шляхам, як толькі ён пакінуў зносіны з
Абрагам: і вярнуўся Абрагам у сваё месца.