Быццё 18:1 І зьявіўся яму Гасподзь на раўнінах Мамрэ, і ён сядзеў у дзверы палаткі ў спякоту; 18:2 І ён падняў вочы і ўбачыў, і вось, тры чалавекі стаяць перад ім. убачыўшы іх, выбег насустрач ад уваходу ў палатку і пакланіўся сябе да зямлі, 18:3 І сказаў:, Госпадзе, калі я знайшоў ласку ў вачах Тваіх, не праходзь прэч ад раба Твайго; 18:4 Няхай прынясуць трохі вады, абмый ногі і адпачніце сябе пад елкай: 18:5 І я прынясу кавалак хлеба, і суцешыце вашы сэрцы; пасля таму вы і прыйшлі да раба вашага. І яны сказалі: так і зрабі, як ты сказаў. 18:6 І Абрагам паспяшаўся ў намёт да Сарры, і сказаў:, падрыхтуйце хутка тры меры пшанічнай мукі, замясі і зрабі на ім пірагі ачаг. 18:7 І Абрагам пабег да статка, і прынёс цяля далікатнае і добрае, і аддаў маладому чалавеку; і ён паспяшаўся апрануць яго. 18:8 І ён узяў масла, і малако, і цяля, якое ён падрыхтаваў, і паставіў гэта перад імі; і ён стаў каля іх пад дрэвам, і яны елі. 18:9 І яны сказалі яму: «Дзе Сарра, жонка твая?» І ён сказаў: вось, у палатка. 18:10 І ён сказаў: Я абавязкова вярнуся да цябе ў той час жыццё; і вось, у Сарры, жонкі тваёй, будзе сын. І Сара пачула гэта дзверы палаткі, якая была за ім. 18:11 Цяпер Абрагам і Сарра былі старыя і ў пажылым узросце; і гэта спынілася быць з Сарраю па-жаночаму. 18:12 Таму Сарра засмяялася ў сабе, кажучы: Пасля таго, як я пастарэла ці атрымаю асалоду, калі пан мой таксама стары? 18:13 І сказаў Гасподзь Абрагаму: «Чаму Сарра засмяялася, кажучы: Я абавязкова нараджаю дзіця, якое ўжо старое? 18:14 Што-небудзь занадта цяжка для Госпада? У прызначаны час вярнуся табе, паводле часу жыцьця, і ў Сарры будзе сын. 18:15 Тады Сарра адрокся, сказаўшы: я не смяялася; бо яна баялася. І ён сказаў: не; але ты смяяўся. 18:16 І людзі падняліся адтуль і паглядзелі ў бок Садомы і Абрагама пайшоў з імі, каб правесці іх у дарогу. 18:17 І сказаў Гасподзь: Ці павінен я схаваць ад Абрагама тое, што я раблю? 18:18 Бачачы, што Абрагам абавязкова стане вялікім і магутным народам, і усе народы зямлі дабраславяцца ў ім? 18:19 Бо я ведаю яго, што ён будзе кіраваць сваімі дзецьмі і сваім домам за ім, і будуць трымацца шляху Гасподняга, чынячы справядлівасьць і прысуд; каб Гасподзь выканаў над Абрагамам тое, што Ён сказаў яго. 18:20 І сказаў Гасподзь: таму што енк Садома і Гаморы вялікі, і бо грэх іхні вельмі цяжкі; 18:21 Зараз я схаджу і пагляджу, ці зрабілі яны ўсё адпаведнае на крык яго, які дайшоў да мяне; а калі не, то я буду ведаць. 18:22 І людзі адвярнуліся адтуль і пайшлі ў бок Садомы Абрагам яшчэ стаяў перад Госпадам. 18:23 І Абрагам наблізіўся і сказаў: «Хочаш і ты знішчыць праведніка са злымі? 18:24 Можа, у горадзе знойдзецца пяцьдзесят праведнікаў, хочаш і ты знішчыць і не пашкадаваць месца для пяцідзесяці праведнікаў, якія ёсць там? 18:25 Гэта далёка ад цябе, каб зрабіць такім чынам, каб забіць праведніка з бязбожнікамі, і каб праведнік быў, як і бязбожнік далёка ад цябе: хіба Судзьдзя ўсёй зямлі не ўчыніць справядлівасьці? 18:26 І сказаў Гасподзь: Калі Я знайду ў Садоме пяцьдзесят праведнікаў у горадзе, тады я пашкадую ўсё месца дзеля іх. 18:27 І адказаў Абрагам і сказаў: вось, я адважыўся казаць Госпаду, які ёсьць толькі пыл і попел. 18:28 Можа быць, не хапае пяці з пяцідзесяці праведнікаў. знішчыць увесь горад за адсутнасцю пяці? Ён сказаў: калі знайду там сорак пяць, я не знішчу яго. 18:29 І ён загаварыў з ім яшчэ раз, і сказаў:, магчыма, будзе сорак знайшлі там. А той сказаў: дзеля сарака не зраблю гэтага. 18:30 І ён сказаў яму: «Няхай не гневаецца Гасподзь, і я буду гаварыць: Можа быць, знойдзецца там трыццаць. А ён сказаў: не буду зрабі, калі знайду там трыццаць. 18:31 І сказаў ён: «Вось, я адважыўся гаварыць з Госпадам: Можа быць, іх знойдзецца там дваццаць. А ён сказаў: не буду знішчыць яго дзеля дваццаці. 18:32 І ён сказаў: «Няхай не гневаецца Гасподзь, і я буду гаварыць яшчэ, але гэта адзін раз: магчыма, дзесяць будуць знойдзены там. А ён сказаў: не буду знішчыць яго дзеля дзесяці. 18:33 І Гасподзь пайшоў сваім шляхам, як толькі ён пакінуў зносіны з Абрагам: і вярнуўся Абрагам у сваё месца.