Эклезіяст 4:1 Такім чынам, я вярнуўся і разгледзеў усе прыгнёты, якія робяцца пад сонца: і вось сьлёзы прыгнечаных, а ў іх няма суцешнік; і на баку іх прыгнятальнікаў была сіла; але яны не меў суцешніка. 4:2 Таму я хваліў мёртвых, якія ўжо мёртвыя, больш, чым жывых якія яшчэ жывыя. 4:3 Так, лепш той, чым яны абодва, хто яшчэ не быў, хто не бачыў ліхую справу, што робіцца пад сонцам. 4:4 Зноў жа, я разгледзеў усе цяжкасці і кожную правільную працу, што для гэтага а чалавек зайздросціць бліжняму. Гэта таксама марнасць і крыўда дух. 4:5 Дурны складвае рукі і есць сваё цела. 4:6 Лепей жменя цішыні, чым абедзве напоўненыя далоні мукі і пакуты духу. 4:7 Затым я вярнуўся, і я ўбачыў марнасць пад сонцам. 4:8 Ёсць адзін, і няма другога; так, у яго няма ні таго, ні іншага ні дзіця, ні брат, але няма канца ўсёй ягонай працы; ні яго вока насычанае багаццем; і ня кажа: дзеля каго я працую? пазбавіць маю душу дабра? Гэта таксама марнасць, так, гэта пакутлівая праца. 4:9 Два лепш, чым адзін; таму што яны маюць добрую ўзнагароду за сваё праца. 4:10 Бо калі яны ўпадуць, адзін падыме свайго таварыша, але гора яму адзін, калі ён падае; бо ў яго няма іншага, каб дапамагчы яму падняцца. 4:11 Зноў жа, калі двое ляжаць разам, тады ім цяпло: але як аднаму быць цёпла адзін? 4:12 І калі адзін пераможа яго, двое будуць супрацьстаяць яму; і ўтрая шнур хутка не рвецца. 4:13 Лепш беднае і мудрае дзіця, чым стары і дурны кароль, які будзе больш не папярэджваць. 4:14 Бо з вязніцы ён прыходзіць валадарыць; тады як і той, хто нарадзіўся ў царства яго беднае. 4:15 Я разглядаў усіх жывых, якія ходзяць пад сонцам, з другім дзіця, якое ўстане замест яго. 4:16 Няма канца ўсім людзям, нават усім, што былі раней іх: і тыя, што прыйдуць, не будуць цешыцца з Яго. Вядома, гэта таксама ёсьць марнасьць і зьнішчэньне духу.