Эклезіяст
4:1 Такім чынам, я вярнуўся і разгледзеў усе прыгнёты, якія робяцца пад
сонца: і вось сьлёзы прыгнечаных, а ў іх няма
суцешнік; і на баку іх прыгнятальнікаў была сіла; але яны
не меў суцешніка.
4:2 Таму я хваліў мёртвых, якія ўжо мёртвыя, больш, чым жывых
якія яшчэ жывыя.
4:3 Так, лепш той, чым яны абодва, хто яшчэ не быў, хто не
бачыў ліхую справу, што робіцца пад сонцам.
4:4 Зноў жа, я разгледзеў усе цяжкасці і кожную правільную працу, што для гэтага а
чалавек зайздросціць бліжняму. Гэта таксама марнасць і крыўда
дух.
4:5 Дурны складвае рукі і есць сваё цела.
4:6 Лепей жменя цішыні, чым абедзве напоўненыя далоні
мукі і пакуты духу.
4:7 Затым я вярнуўся, і я ўбачыў марнасць пад сонцам.
4:8 Ёсць адзін, і няма другога; так, у яго няма ні таго, ні іншага
ні дзіця, ні брат, але няма канца ўсёй ягонай працы; ні яго
вока насычанае багаццем; і ня кажа: дзеля каго я працую?
пазбавіць маю душу дабра? Гэта таксама марнасць, так, гэта пакутлівая праца.
4:9 Два лепш, чым адзін; таму што яны маюць добрую ўзнагароду за сваё
праца.
4:10 Бо калі яны ўпадуць, адзін падыме свайго таварыша, але гора яму
адзін, калі ён падае; бо ў яго няма іншага, каб дапамагчы яму падняцца.
4:11 Зноў жа, калі двое ляжаць разам, тады ім цяпло: але як аднаму быць цёпла
адзін?
4:12 І калі адзін пераможа яго, двое будуць супрацьстаяць яму; і ўтрая
шнур хутка не рвецца.
4:13 Лепш беднае і мудрае дзіця, чым стары і дурны кароль, які будзе
больш не папярэджваць.
4:14 Бо з вязніцы ён прыходзіць валадарыць; тады як і той, хто нарадзіўся ў
царства яго беднае.
4:15 Я разглядаў усіх жывых, якія ходзяць пад сонцам, з другім
дзіця, якое ўстане замест яго.
4:16 Няма канца ўсім людзям, нават усім, што былі раней
іх: і тыя, што прыйдуць, не будуць цешыцца з Яго. Вядома, гэта
таксама ёсьць марнасьць і зьнішчэньне духу.