2 Самуіла 24:1 І зноў успыхнуў гнеў Гасподні на Ізраіль, і ён рухаўся Давід супраць іх, каб сказаць: ідзіце, палічыце Ізраіля і Юду. 24:2 І сказаў цар Ёаву, ваеначальніку, які быў зь ім, Прайдзіце цяпер усе плямёны Ізраілевыя, ад Дана да Вірсавіі, і палічыце народ, каб я ведаў лік народу. 24:3 І сказаў Ёаў цару: «Няхай Гасподзь, Бог твой, дадасць народу, колькі б іх ні было, у сто разоў, і гэта вочы гаспадара майго кароль можа ўбачыць гэта, але чаму гаспадару майму каралю гэта падабаецца? рэч? 24:4 Але слова цара перамагло Ёава і яго капітаны гаспадара. І выйшлі Ёаў і ваеначальнікі ад аблічча цара, каб палічыць народ Ізраілеў. 24:5 І перайшлі Ярдан і разьмясьціліся табарам у Араэры, па правы бок горад, які ляжыць у сярэдзіне ракі Гад і да Язэра; 24:6 Затым яны прыйшлі ў Галаад і ў зямлю Тахтымходшы; і яны прыйшлі да Даньяна і да Сідона, 24:7 І прыйшлі да ўмацавання Тыра і да ўсіх гарадоў Эвеяў і Хананэяў, і яны выйшлі на поўдзень Юдэі, нават да Вірсавіі. 24:8 Такім чынам, калі яны прайшлі праз усю зямлю, яны прыбылі ў Ерусалім у канец дзевяці месяцаў і дваццаці дзён. 24:9 І перадаў Ёаў цару пералік народу было ў Ізраілі восемсот тысяч мужных людзей, якія цягнулі меч; а жыхароў Юды было пяцьсот тысяч чалавек. 24:10 І сэрца Давіда ўразіла яго пасля таго, як ён палічыў народ. І Давід сказаў Госпаду: я вельмі зграшыў тым, што зрабіў цяпер прашу Цябе, Госпадзе, адмяні беззаконьне раба Твайго; для Я зрабіў вельмі па-дурному. 24:11 Бо калі Давід устаў раніцай, слова Гасподняе было да яго прарок Гад, празорлівец Давіда, кажучы: 24:12 Ідзі і скажы Давіду: «Так кажа Гасподзь: Я прапаную табе тры рэчы; выберы сабе аднаго з іх, і я зраблю табе гэта. 24:13 І прыйшоў Гад да Давіда, і сказаў яму, і сказаў яму: сем гадоў голад прыйдзе да цябе ў зямлю тваю? ці ты ўцячэш тры месяцы перад ворагамі тваімі, пакуль яны гоняцца за табою? або каб іх было тры дзён пошасьці ў зямлі тваёй? цяпер парайце, і паглядзіце, што я адкажу вярніся да Таго, Хто паслаў Мяне. 24:14 І сказаў Давід Гаду: «Я ў вялікай цяжкасці; рука СПАДАРОВА; бо вялікая міласэрнасць Ягоная, і не дай мне ўпасці у рукі чалавека. 24:15 І паслаў Гасподзь пошасьць на Ізраіль ад раніцы да прызначаны час: і памёр народ ад Дана да Вірсавіі семдзесят тысяч чалавек. 24:16 І калі анёл працягнуў сваю руку на Ерусалім, каб знішчыць яго, пашкадаваў Гасподзь за зло і сказаў анёлу, які зьнішчаў народу, хопіць: трымай цяпер руку тваю. І анёл Гасподні быў каля гумнішча Ароўны Евусэяніна. 24:17 І сказаў Давід Госпаду, калі ён убачыў анёла, які ўдарыў людзей і казалі: вось, я зграшыў і зрабіў бязбожна; авечкі, што яны зрабілі? няхай рука Твая будзе супроць мяне, і супраць дому бацькі майго. 24:18 У той жа дзень Гад прыйшоў да Давіда і сказаў яму: «Падыдзі, пастаў ахвярнік да Госпада на гумне Ароўны Евусэяніна. 24:19 І Давід, па словах Гада, падняўся як Гасподзь скамандаваў. 24:20 І зірнуў Араўна і ўбачыў цара і яго слуг, якія ішлі да І выйшаў Орна і пакланіўся цару ў твар ягоны на зямлю. 24:21 І сказаў Араўна: навошта мой гаспадар цар прыйшоў да свайго слугі? І Давід сказаў: купіць у цябе гумно, каб пабудаваць ахвярнік СПАДАР, каб спынілася пошасьць ад людзей. 24:22 І сказаў Орна Давіду: няхай гаспадар мой цар возьме і прынясе ў ахвяру тое, што яму здаецца добрым: вось, тут валы на цэласпаленьне і малатарні і іншыя прылады валоў на дровы. 24:23 Усё гэта Араўна, як кароль, аддаў цару. І Араўна сказаў цару: Гасподзь Бог твой прымае цябе. 24:24 І сказаў цар Араўне: не; але я абавязкова куплю яго ў цябе і не буду прыносіць цэласпаленьняў Госпаду, Богу майму тое, што мне нічога не каштуе. І купіў Давід гумно і валы за пяцьдзесят сікляў срэбра. 24:25 І пабудаваў Давід там ахвярнік Госпаду і спаліў яго ахвяры і мірныя ахвяры. І ўмілаваўся Гасподзь за зямлю, і чума спынілася ў Ізраілі.