2 Самуіла
24:1 І зноў успыхнуў гнеў Гасподні на Ізраіль, і ён рухаўся
Давід супраць іх, каб сказаць: ідзіце, палічыце Ізраіля і Юду.
24:2 І сказаў цар Ёаву, ваеначальніку, які быў зь ім,
Прайдзіце цяпер усе плямёны Ізраілевыя, ад Дана да Вірсавіі, і
палічыце народ, каб я ведаў лік народу.
24:3 І сказаў Ёаў цару: «Няхай Гасподзь, Бог твой, дадасць народу,
колькі б іх ні было, у сто разоў, і гэта вочы гаспадара майго
кароль можа ўбачыць гэта, але чаму гаспадару майму каралю гэта падабаецца?
рэч?
24:4 Але слова цара перамагло Ёава і яго
капітаны гаспадара. І выйшлі Ёаў і ваеначальнікі
ад аблічча цара, каб палічыць народ Ізраілеў.
24:5 І перайшлі Ярдан і разьмясьціліся табарам у Араэры, па правы бок
горад, які ляжыць у сярэдзіне ракі Гад і да Язэра;
24:6 Затым яны прыйшлі ў Галаад і ў зямлю Тахтымходшы; і яны прыйшлі
да Даньяна і да Сідона,
24:7 І прыйшлі да ўмацавання Тыра і да ўсіх гарадоў
Эвеяў і Хананэяў, і яны выйшлі на поўдзень Юдэі,
нават да Вірсавіі.
24:8 Такім чынам, калі яны прайшлі праз усю зямлю, яны прыбылі ў Ерусалім у
канец дзевяці месяцаў і дваццаці дзён.
24:9 І перадаў Ёаў цару пералік народу
было ў Ізраілі восемсот тысяч мужных людзей, якія цягнулі
меч; а жыхароў Юды было пяцьсот тысяч чалавек.
24:10 І сэрца Давіда ўразіла яго пасля таго, як ён палічыў народ. І
Давід сказаў Госпаду: я вельмі зграшыў тым, што зрабіў
цяпер прашу Цябе, Госпадзе, адмяні беззаконьне раба Твайго; для
Я зрабіў вельмі па-дурному.
24:11 Бо калі Давід устаў раніцай, слова Гасподняе было да яго
прарок Гад, празорлівец Давіда, кажучы:
24:12 Ідзі і скажы Давіду: «Так кажа Гасподзь: Я прапаную табе тры рэчы;
выберы сабе аднаго з іх, і я зраблю табе гэта.
24:13 І прыйшоў Гад да Давіда, і сказаў яму, і сказаў яму: сем гадоў
голад прыйдзе да цябе ў зямлю тваю? ці ты ўцячэш тры месяцы
перад ворагамі тваімі, пакуль яны гоняцца за табою? або каб іх было тры
дзён пошасьці ў зямлі тваёй? цяпер парайце, і паглядзіце, што я адкажу
вярніся да Таго, Хто паслаў Мяне.
24:14 І сказаў Давід Гаду: «Я ў вялікай цяжкасці;
рука СПАДАРОВА; бо вялікая міласэрнасць Ягоная, і не дай мне ўпасці
у рукі чалавека.
24:15 І паслаў Гасподзь пошасьць на Ізраіль ад раніцы да
прызначаны час: і памёр народ ад Дана да Вірсавіі
семдзесят тысяч чалавек.
24:16 І калі анёл працягнуў сваю руку на Ерусалім, каб знішчыць яго,
пашкадаваў Гасподзь за зло і сказаў анёлу, які зьнішчаў
народу, хопіць: трымай цяпер руку тваю. І анёл Гасподні
быў каля гумнішча Ароўны Евусэяніна.
24:17 І сказаў Давід Госпаду, калі ён убачыў анёла, які ўдарыў
людзей і казалі: вось, я зграшыў і зрабіў бязбожна;
авечкі, што яны зрабілі? няхай рука Твая будзе супроць мяне,
і супраць дому бацькі майго.
24:18 У той жа дзень Гад прыйшоў да Давіда і сказаў яму: «Падыдзі, пастаў ахвярнік
да Госпада на гумне Ароўны Евусэяніна.
24:19 І Давід, па словах Гада, падняўся як Гасподзь
скамандаваў.
24:20 І зірнуў Араўна і ўбачыў цара і яго слуг, якія ішлі да
І выйшаў Орна і пакланіўся цару ў твар ягоны
на зямлю.
24:21 І сказаў Араўна: навошта мой гаспадар цар прыйшоў да свайго слугі? І
Давід сказаў: купіць у цябе гумно, каб пабудаваць ахвярнік
СПАДАР, каб спынілася пошасьць ад людзей.
24:22 І сказаў Орна Давіду: няхай гаспадар мой цар возьме і прынясе ў ахвяру тое, што
яму здаецца добрым: вось, тут валы на цэласпаленьне і
малатарні і іншыя прылады валоў на дровы.
24:23 Усё гэта Араўна, як кароль, аддаў цару. І Араўна
сказаў цару: Гасподзь Бог твой прымае цябе.
24:24 І сказаў цар Араўне: не; але я абавязкова куплю яго ў цябе
і не буду прыносіць цэласпаленьняў Госпаду, Богу майму
тое, што мне нічога не каштуе. І купіў Давід гумно і
валы за пяцьдзесят сікляў срэбра.
24:25 І пабудаваў Давід там ахвярнік Госпаду і спаліў яго
ахвяры і мірныя ахвяры. І ўмілаваўся Гасподзь за зямлю,
і чума спынілася ў Ізраілі.