2 Карынфянаў
7:1 Такім чынам, маючы гэтыя абяцанні, умілаваныя, ачысцімся
сябе ад усякай брыдоты плоці і духу, удасканальваючы
святасць у страху Божым.
7:2 Прымі нас; мы нікога не пакрыўдзілі, мы нікога не сапсавалі, мы зрабілі
не ашукаў чалавека.
7:3 Я кажу гэта не для таго, каб асудзіць вас, таму што я казаў раней, што вы знаходзіцеся ў
нашы сэрцы памерці і жыць з вамі.
7:4 Вялікая мая смеласць прамовы да вас, вялікая мая хвала за вас:
Я напоўнены суцяшэннем, я вельмі радасны ва ўсіх нашых пакутах.
7:5 Бо, калі мы прыйшлі ў Македонію, плоць наша не мела спакою, акрамя нас
турбавалі з усіх бакоў; звонку былі бойкі, унутры былі страхі.
7:6 Тым не менш, Бог, які суцяшае тых, хто ўпаў, суцешыў нас
прыходам Ціта;
7:7 І не толькі яго прыходам, але суцяшэннем, з якім ён быў
суцешыўся табою, калі сказаў нам пра твае шчырыя жаданні, пра твой смутак,
твой палкі розум да мяне; так што я яшчэ больш узрадаваўся.
7:8 Бо, хоць я і засмуціў вас лістом, я не раскайваюся, хоць і раскайваўся
пакайцеся, бо я бачу, што тое самае пасланьне вас засмуціла
гэта было толькі на сезон.
7:9 Цяпер я радуюся не таму, што вы засмуціліся, а таму, што вы засмуціліся
пакаяньне, бо вы пабожна раскаяліся, каб магчы
атрымаць шкоду ад нас ні ў чым.
7:10 Бо смутак па Богу стварае пакаянне для выратавання, у якім нельга шкадаваць:
але смутак сьвету чыніць сьмерць.
7:11 Бо вось гэта тое ж самае, што вы смуткуеце пасля таго, як пабожны выгляд,
якую асцярожнасць гэта выклікала ў вас, ды якое ачышчэнне вас саміх,
так, якое абурэнне, так, які страх, так, якое палкае жаданне, так,
якая руплівасць, ды якая помста! Ва ўсім вы праявілі сябе
каб быць ясным у гэтым пытанні.
7:12 Такім чынам, хоць я і напісаў вам, я зрабіў гэта не для таго, хто меў
зрабіў крыўду, ні за сваю справу, што пацярпеў крыўду, але што наш клопат
каб вы перад вачыма Бога маглі зьявіцца вам.
7:13 Такім чынам, мы суцешыліся вашым камфортам: так, і вельмі
мы больш цешыліся з радасьці Ціта, бо дух ягоны асьвяжыўся
вы ўсё.
7:14 Бо калі я хваліўся яму што-небудзь пра вас, я не саромеюся; але як
мы гаварылі табе ўсё па праўдзе, нават хвала наша, якую я зрабіў
перад Цітам, знойдзена праўда.
7:15 І яго ўнутраная прыхільнасць больш багатая да вас, у той час як ён
памятае паслухмянасьць усіх вас, як са страхам і трымценьнем вы
атрымаў яго.
7:16 Таму я радуюся, што маю давер да вас ва ўсім.