2 Карынфянаў 7:1 Такім чынам, маючы гэтыя абяцанні, умілаваныя, ачысцімся сябе ад усякай брыдоты плоці і духу, удасканальваючы святасць у страху Божым. 7:2 Прымі нас; мы нікога не пакрыўдзілі, мы нікога не сапсавалі, мы зрабілі не ашукаў чалавека. 7:3 Я кажу гэта не для таго, каб асудзіць вас, таму што я казаў раней, што вы знаходзіцеся ў нашы сэрцы памерці і жыць з вамі. 7:4 Вялікая мая смеласць прамовы да вас, вялікая мая хвала за вас: Я напоўнены суцяшэннем, я вельмі радасны ва ўсіх нашых пакутах. 7:5 Бо, калі мы прыйшлі ў Македонію, плоць наша не мела спакою, акрамя нас турбавалі з усіх бакоў; звонку былі бойкі, унутры былі страхі. 7:6 Тым не менш, Бог, які суцяшае тых, хто ўпаў, суцешыў нас прыходам Ціта; 7:7 І не толькі яго прыходам, але суцяшэннем, з якім ён быў суцешыўся табою, калі сказаў нам пра твае шчырыя жаданні, пра твой смутак, твой палкі розум да мяне; так што я яшчэ больш узрадаваўся. 7:8 Бо, хоць я і засмуціў вас лістом, я не раскайваюся, хоць і раскайваўся пакайцеся, бо я бачу, што тое самае пасланьне вас засмуціла гэта было толькі на сезон. 7:9 Цяпер я радуюся не таму, што вы засмуціліся, а таму, што вы засмуціліся пакаяньне, бо вы пабожна раскаяліся, каб магчы атрымаць шкоду ад нас ні ў чым. 7:10 Бо смутак па Богу стварае пакаянне для выратавання, у якім нельга шкадаваць: але смутак сьвету чыніць сьмерць. 7:11 Бо вось гэта тое ж самае, што вы смуткуеце пасля таго, як пабожны выгляд, якую асцярожнасць гэта выклікала ў вас, ды якое ачышчэнне вас саміх, так, якое абурэнне, так, які страх, так, якое палкае жаданне, так, якая руплівасць, ды якая помста! Ва ўсім вы праявілі сябе каб быць ясным у гэтым пытанні. 7:12 Такім чынам, хоць я і напісаў вам, я зрабіў гэта не для таго, хто меў зрабіў крыўду, ні за сваю справу, што пацярпеў крыўду, але што наш клопат каб вы перад вачыма Бога маглі зьявіцца вам. 7:13 Такім чынам, мы суцешыліся вашым камфортам: так, і вельмі мы больш цешыліся з радасьці Ціта, бо дух ягоны асьвяжыўся вы ўсё. 7:14 Бо калі я хваліўся яму што-небудзь пра вас, я не саромеюся; але як мы гаварылі табе ўсё па праўдзе, нават хвала наша, якую я зрабіў перад Цітам, знойдзена праўда. 7:15 І яго ўнутраная прыхільнасць больш багатая да вас, у той час як ён памятае паслухмянасьць усіх вас, як са страхам і трымценьнем вы атрымаў яго. 7:16 Таму я радуюся, што маю давер да вас ва ўсім.