2 хронікі
6:1 Тады Саламон сказаў: Гасподзь сказаў, што Ён будзе жыць у гушчы
цемра.
6:2 Але я пабудаваў дом жылля для цябе, і месца для цябе
жыллё назаўжды.
6:3 І цар павярнуўся тварам і дабраславіў увесь сход
Ізраіль, і ўсё супольства Ізраільцянаў стаяла.
6:4 І сказаў ён: Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, Які мае сваімі рукамі
споўнілася тое, што Ён сказаў вуснамі сваімі Давіду, бацьку майму, кажучы:
6:5 З таго дня, як Я вывеў народ Мой з зямлі Егіпецкай I
не выбраў горад сярод усіх плямёнаў Ізраілевых, каб пабудаваць у ім дом
маё імя можа быць там; і не выбіраў я нікога, каб ён быў над сабою
Народ Ізраіля:
6:6 Але Я выбраў Ерусалім, каб імя Маё было там; і ёсць
выбраў Давіда быць над народам Маім Ізраілем.
6:7 Цяпер у Давіда, майго бацькі, было на сэрцы пабудаваць дом для
імя Госпада Бога Ізраілевага.
6:8 Але Гасподзь сказаў Давіду, бацьку майму: «Паколькі гэта было ў цябе на сэрцы
каб пабудаваць дом імю Майму, ты добра зрабіў, бо ён быў у тваім
сэрца:
6:9 Аднак ты не будзеш будаваць дом; але твой сын, які будзе
выйдзі са сьцёгнаў тваіх, ён збудуе храм імю Майму.
6:10 Такім чынам, Гасподзь выканаў слова Сваё, якое сказаў, бо Я
паўстаў замест Давіда, бацькі майго, і сядзеў на троне
Ізраіль, як абяцаў Гасподзь, і пабудаваў дом для імя
Гасподзь Бог Ізраілеў.
6:11 І я паклаў у яго каўчэг, у якім запавет Гасподні, што
ён зрабіў з сынамі Ізраілевымі.
6:12 І ён стаў перад ахвярнікам Гасподнім у прысутнасці ўсіх
сход Ізраіля, і развёў рукі свае:
6:13 Бо Саламон зрабіў медны эшафот даўжынёй пяць локцяў і пяць
локці ў шырыню і тры локці ў вышыню, і паставіў яго пасярэдзіне
суд: і ён стаў на ім і ўкленчыў перад усімі
сход Ізраіля, і працягнуў рукі свае да неба,
6:14 І сказаў: «Госпадзе, Божа Ізраілеў, няма падобнага Табе Бога на небе,
ні ў зямлі; які захоўвае запавет і чыніць міласьць да цябе
слугі, што ходзяць перад Табою ўсім сэрцам сваім:
6:15 Ты захаваў рабу Твайму Давіду, бацьку майму, тое, што Ты захаваў
абяцаў яму; і вуснамі тваімі сказаў, і выканаў гэта
рукою Тваёю, як сёньня.
6:16 Такім чынам, цяпер, Госпадзе Божа Ізраілеў, захавай мой слуга Твой Давід
бацька тое, што ты абяцаў яму, кажучы: «Нічога не парушыць».
ты чалавек перад вачыма Маімі, каб сядзець на троне Ізраілевым; яшчэ так, што твой
дзеці, сьцеражэцеся дарогі сваёй, каб хадзіць паводле закону Майго, як ты хадзіў
перада мной.
6:17 Цяпер, Госпадзе Божа Ізраілеў, хай будзе спраўджана слова Тваё, якое ты
Ты казаў рабу Твайму Давіду.
6:18 Але ці сапраўды Бог будзе жыць з людзьмі на зямлі? вось, неба
і нябёсы нябёсаў не ўмяшчаюць Цябе; тым больш гэты дом
які я пабудаваў!
6:19 Такім чынам, паважай малітву слугі Твайго і яго
просьба, Госпадзе, Божа мой, каб пачуў енк і малітву
якім моліцца перад Табою раб Твой:
6:20 Каб твае вочы былі адкрыты на гэты дом дзень і ноч, на
месца, пра якое ты сказаў, што паставіш там імя сваё; каб
пачуй малітву, якой раб Твой моліцца на гэтым месцы.
6:21 Таму выслухай маленьні слугі Твайго і твайго
народ Ізраільскі, які яны прывядуць да гэтага месца;
месца жыхарства Твайго, нават з нябёсаў; і, пачуўшы, даруй.
6:22 Калі чалавек зграшыць супраць свайго бліжняга, і на яго будзе пакладзена клятва
прысягні, і прыйдзі клятва перад ахвярнікам тваім у гэтым доме;
6:23 Тады выслухай з нябёсаў і зрабі і судзі рабоў тваіх, аддаючы
бязбожнік, адплаціўшы шлях свой на сваю галаву; і апраўдваючы
праведніка, аддаючы яму паводле праўды ягонай.
6:24 І калі твой народ Ізраіль будзе пабіты ворагам, таму што
яны зграшылі перад табою; і вернецца і вызнае імя Тваё,
і маліцца і маліцца перад Табою ў гэтым доме;
6:25 Тады пачуй з нябёсаў і даруй грахі народу Твайму
Ізраіля, і вярні іх у зямлю, якую Ты даў ім і
сваім бацькам.
6:26 Калі неба замкнёна, і няма дажджу, таму што яны ёсць
зграшыў супраць цябе; але калі яны памоляцца на гэтым месцы і вызнаюць Тваё
імя і адвярніся ад грэху іхняга, калі ўціскаеш іх;
6:27 Тады пачуй з нябёсаў і даруй грахі рабам Тваім і
народ Твой Ізраіль, калі Ты навучыў іх добраму шляху, на якім яны
варта хадзіць; і пашлі дождж на зямлю Тваю, якую Ты даў Тваёй
людзей за спадчыну.
6:28 Калі будзе голад на зямлі, калі будзе пошасьць, калі будзе
выбух, або цвіль, саранча, або гусеніцы; калі іх ворагі абложаць
іх у гарадах зямлі іхняй; якая б ні была боль ці якая б хвароба
там быць:
6:29 Затым, якая малітва або якая просьба будзе зроблена ад любога чалавека,
ці ўсяго народу Твайго Ізраіля, калі кожны спазнае сваю рану і
сваё гора і працягне рукі свае ў гэтым доме:
6:30 Тады пачуй з нябёсаў, месца жыхарства Твайго, і даруй, і аддай
кожнаму паводле ўсіх шляхоў ягоных, чыё сэрца ты ведаеш;
(бо толькі ты ведаеш сэрцы дзяцей чалавечых:)
6:31 Каб яны баяліся Цябе і хадзілі шляхамі Тваімі, пакуль жывуць
зямлю, якую Ты даў бацькам нашым.
6:32 Акрамя таго, што тычыцца прыхадня, які не з твайго народа Ізраіля, але
прыйшоў з далёкай краіны дзеля вялікага імя Твайго і магутнасьці Тваёй
рука і рука твая працягнутая; калі яны прыходзяць і моляцца ў гэтым доме;
6:33 Тады пачуй ты з нябёсаў, нават з месца жыхарства Твайго, і зрабі
у адпаведнасці з усім, дзеля чаго незнаёмец кліча цябе; што ўсе людзі
зямля можа ведаць імя Тваё і баяцца Цябе, як народ Твой
Ізраіль, і можа ведаць, што гэты дом, які я пабудаваў, называецца тваім
імя.
6:34 Калі твой народ пойдзе на вайну супраць сваіх ворагаў дарогай, па якой ты
пашлеш іх, і яны памоляцца табе ў гэты горад, які ты
Ты выбраў і дом, які я пабудаваў імя Твайму;
6:35 Тады Ты пачуй з нябёсаў іх малітвы і іх маленьні, і
падтрымліваць сваю справу.
6:36 Калі яны зграшыць супраць цябе (бо няма чалавека, які б не зграшыў) і
разгневайся на іх і перадай іх ворагам іхнім, і
яны вывозяць іх у палон у зямлю далёкую або блізкую;
6:37 Тым не менш, калі яны думаюць пра сябе ў зямлі, куды іх нясуць
палонных, і зьвярнуліся і памаліліся Табе ў зямлі палону свайго,
кажучы: зграшылі мы, зграшылі і ўчынілі бязбожна;
6:38 Калі яны вернуцца да цябе ўсім сэрцам і ўсёй душой
зямлю іхняга палону, куды яны завялі іх у палон,
і маліцца да зямлі іхняй, якую Ты даў бацькам іхнім, і
да горада, які ты выбраў, і да дома, які я выбраў
пабудавалі для імя Твайго:
6:39 Тады пачуй ты з нябёсаў, нават з месца жыхарства Твайго, іх
малітвай і маленьнямі іхнімі, падтрымлівайце справу іхнюю і даруйце
народ Твой, які зграшыў перад Табою.
6:40 Цяпер, Божа мой, няхай, прашу Цябе, Твае вочы будуць адкрыты, і Твае вушы
будзьце ўважлівыя да малітвы, якая робіцца ў гэтым месцы.
6:41 Дык вось, устань, Госпадзе Божа, у месца адпачынку Твайго, ты і
каўчэг сілы Тваёй: хай апрануцца сьвятары Твае, Госпадзе Божа
збаўленьне, і няхай сьвятыя Твае радуюцца ў дабрыні.
6:42 Госпадзе Божа, не адвярні аблічча памазаніка Твайго: памятай
міласьць Давіда, раба Твайго.