2 хронікі 6:1 Тады Саламон сказаў: Гасподзь сказаў, што Ён будзе жыць у гушчы цемра. 6:2 Але я пабудаваў дом жылля для цябе, і месца для цябе жыллё назаўжды. 6:3 І цар павярнуўся тварам і дабраславіў увесь сход Ізраіль, і ўсё супольства Ізраільцянаў стаяла. 6:4 І сказаў ён: Дабраславёны Гасподзь Бог Ізраілеў, Які мае сваімі рукамі споўнілася тое, што Ён сказаў вуснамі сваімі Давіду, бацьку майму, кажучы: 6:5 З таго дня, як Я вывеў народ Мой з зямлі Егіпецкай I не выбраў горад сярод усіх плямёнаў Ізраілевых, каб пабудаваць у ім дом маё імя можа быць там; і не выбіраў я нікога, каб ён быў над сабою Народ Ізраіля: 6:6 Але Я выбраў Ерусалім, каб імя Маё было там; і ёсць выбраў Давіда быць над народам Маім Ізраілем. 6:7 Цяпер у Давіда, майго бацькі, было на сэрцы пабудаваць дом для імя Госпада Бога Ізраілевага. 6:8 Але Гасподзь сказаў Давіду, бацьку майму: «Паколькі гэта было ў цябе на сэрцы каб пабудаваць дом імю Майму, ты добра зрабіў, бо ён быў у тваім сэрца: 6:9 Аднак ты не будзеш будаваць дом; але твой сын, які будзе выйдзі са сьцёгнаў тваіх, ён збудуе храм імю Майму. 6:10 Такім чынам, Гасподзь выканаў слова Сваё, якое сказаў, бо Я паўстаў замест Давіда, бацькі майго, і сядзеў на троне Ізраіль, як абяцаў Гасподзь, і пабудаваў дом для імя Гасподзь Бог Ізраілеў. 6:11 І я паклаў у яго каўчэг, у якім запавет Гасподні, што ён зрабіў з сынамі Ізраілевымі. 6:12 І ён стаў перад ахвярнікам Гасподнім у прысутнасці ўсіх сход Ізраіля, і развёў рукі свае: 6:13 Бо Саламон зрабіў медны эшафот даўжынёй пяць локцяў і пяць локці ў шырыню і тры локці ў вышыню, і паставіў яго пасярэдзіне суд: і ён стаў на ім і ўкленчыў перад усімі сход Ізраіля, і працягнуў рукі свае да неба, 6:14 І сказаў: «Госпадзе, Божа Ізраілеў, няма падобнага Табе Бога на небе, ні ў зямлі; які захоўвае запавет і чыніць міласьць да цябе слугі, што ходзяць перад Табою ўсім сэрцам сваім: 6:15 Ты захаваў рабу Твайму Давіду, бацьку майму, тое, што Ты захаваў абяцаў яму; і вуснамі тваімі сказаў, і выканаў гэта рукою Тваёю, як сёньня. 6:16 Такім чынам, цяпер, Госпадзе Божа Ізраілеў, захавай мой слуга Твой Давід бацька тое, што ты абяцаў яму, кажучы: «Нічога не парушыць». ты чалавек перад вачыма Маімі, каб сядзець на троне Ізраілевым; яшчэ так, што твой дзеці, сьцеражэцеся дарогі сваёй, каб хадзіць паводле закону Майго, як ты хадзіў перада мной. 6:17 Цяпер, Госпадзе Божа Ізраілеў, хай будзе спраўджана слова Тваё, якое ты Ты казаў рабу Твайму Давіду. 6:18 Але ці сапраўды Бог будзе жыць з людзьмі на зямлі? вось, неба і нябёсы нябёсаў не ўмяшчаюць Цябе; тым больш гэты дом які я пабудаваў! 6:19 Такім чынам, паважай малітву слугі Твайго і яго просьба, Госпадзе, Божа мой, каб пачуў енк і малітву якім моліцца перад Табою раб Твой: 6:20 Каб твае вочы былі адкрыты на гэты дом дзень і ноч, на месца, пра якое ты сказаў, што паставіш там імя сваё; каб пачуй малітву, якой раб Твой моліцца на гэтым месцы. 6:21 Таму выслухай маленьні слугі Твайго і твайго народ Ізраільскі, які яны прывядуць да гэтага месца; месца жыхарства Твайго, нават з нябёсаў; і, пачуўшы, даруй. 6:22 Калі чалавек зграшыць супраць свайго бліжняга, і на яго будзе пакладзена клятва прысягні, і прыйдзі клятва перад ахвярнікам тваім у гэтым доме; 6:23 Тады выслухай з нябёсаў і зрабі і судзі рабоў тваіх, аддаючы бязбожнік, адплаціўшы шлях свой на сваю галаву; і апраўдваючы праведніка, аддаючы яму паводле праўды ягонай. 6:24 І калі твой народ Ізраіль будзе пабіты ворагам, таму што яны зграшылі перад табою; і вернецца і вызнае імя Тваё, і маліцца і маліцца перад Табою ў гэтым доме; 6:25 Тады пачуй з нябёсаў і даруй грахі народу Твайму Ізраіля, і вярні іх у зямлю, якую Ты даў ім і сваім бацькам. 6:26 Калі неба замкнёна, і няма дажджу, таму што яны ёсць зграшыў супраць цябе; але калі яны памоляцца на гэтым месцы і вызнаюць Тваё імя і адвярніся ад грэху іхняга, калі ўціскаеш іх; 6:27 Тады пачуй з нябёсаў і даруй грахі рабам Тваім і народ Твой Ізраіль, калі Ты навучыў іх добраму шляху, на якім яны варта хадзіць; і пашлі дождж на зямлю Тваю, якую Ты даў Тваёй людзей за спадчыну. 6:28 Калі будзе голад на зямлі, калі будзе пошасьць, калі будзе выбух, або цвіль, саранча, або гусеніцы; калі іх ворагі абложаць іх у гарадах зямлі іхняй; якая б ні была боль ці якая б хвароба там быць: 6:29 Затым, якая малітва або якая просьба будзе зроблена ад любога чалавека, ці ўсяго народу Твайго Ізраіля, калі кожны спазнае сваю рану і сваё гора і працягне рукі свае ў гэтым доме: 6:30 Тады пачуй з нябёсаў, месца жыхарства Твайго, і даруй, і аддай кожнаму паводле ўсіх шляхоў ягоных, чыё сэрца ты ведаеш; (бо толькі ты ведаеш сэрцы дзяцей чалавечых:) 6:31 Каб яны баяліся Цябе і хадзілі шляхамі Тваімі, пакуль жывуць зямлю, якую Ты даў бацькам нашым. 6:32 Акрамя таго, што тычыцца прыхадня, які не з твайго народа Ізраіля, але прыйшоў з далёкай краіны дзеля вялікага імя Твайго і магутнасьці Тваёй рука і рука твая працягнутая; калі яны прыходзяць і моляцца ў гэтым доме; 6:33 Тады пачуй ты з нябёсаў, нават з месца жыхарства Твайго, і зрабі у адпаведнасці з усім, дзеля чаго незнаёмец кліча цябе; што ўсе людзі зямля можа ведаць імя Тваё і баяцца Цябе, як народ Твой Ізраіль, і можа ведаць, што гэты дом, які я пабудаваў, называецца тваім імя. 6:34 Калі твой народ пойдзе на вайну супраць сваіх ворагаў дарогай, па якой ты пашлеш іх, і яны памоляцца табе ў гэты горад, які ты Ты выбраў і дом, які я пабудаваў імя Твайму; 6:35 Тады Ты пачуй з нябёсаў іх малітвы і іх маленьні, і падтрымліваць сваю справу. 6:36 Калі яны зграшыць супраць цябе (бо няма чалавека, які б не зграшыў) і разгневайся на іх і перадай іх ворагам іхнім, і яны вывозяць іх у палон у зямлю далёкую або блізкую; 6:37 Тым не менш, калі яны думаюць пра сябе ў зямлі, куды іх нясуць палонных, і зьвярнуліся і памаліліся Табе ў зямлі палону свайго, кажучы: зграшылі мы, зграшылі і ўчынілі бязбожна; 6:38 Калі яны вернуцца да цябе ўсім сэрцам і ўсёй душой зямлю іхняга палону, куды яны завялі іх у палон, і маліцца да зямлі іхняй, якую Ты даў бацькам іхнім, і да горада, які ты выбраў, і да дома, які я выбраў пабудавалі для імя Твайго: 6:39 Тады пачуй ты з нябёсаў, нават з месца жыхарства Твайго, іх малітвай і маленьнямі іхнімі, падтрымлівайце справу іхнюю і даруйце народ Твой, які зграшыў перад Табою. 6:40 Цяпер, Божа мой, няхай, прашу Цябе, Твае вочы будуць адкрыты, і Твае вушы будзьце ўважлівыя да малітвы, якая робіцца ў гэтым месцы. 6:41 Дык вось, устань, Госпадзе Божа, у месца адпачынку Твайго, ты і каўчэг сілы Тваёй: хай апрануцца сьвятары Твае, Госпадзе Божа збаўленьне, і няхай сьвятыя Твае радуюцца ў дабрыні. 6:42 Госпадзе Божа, не адвярні аблічча памазаніка Твайго: памятай міласьць Давіда, раба Твайго.