1 Самуіл
26:1 І прыйшлі Зіфеі да Саўла ў Гіву, кажучы: ці не хаваецца Давід
сам на гары Гахіла, што перад Ешымонам?
26:2 Тады Саўл падняўся і пайшоў у пустыню Зіф, маючы трох
тысячы выбраных ізраільцянаў зь ім, каб шукаць Давіда ў пустыні
Зіф.
26:3 І Саўл разьмясьціўся табарам на гары Гахіла, якая перад Ешымонам, каля
шлях. А Давід застаўся ў пустыні і ўбачыў, што прыйшоў Саўл
за ім у пустыню.
26:4 Таму Давід паслаў шпіёнаў і даведаўся, што ўвайшоў Саўл
вельмі ўчынак.
26:5 І падняўся Давід і прыйшоў да месца, дзе Саўл атабарыўся, і Давід
убачыў месца, дзе ляжаў Саўл і Авэнір, сын Ніраў, начальнік
Саўл ляжаў у акопе, а народ разьмясьціўся табарам
пра яго.
26:6 І адказаў Давід і сказаў Ахімэлэху Хэтэяніну і Авэсу
сын Саруі, брат Ёава, кажучы: хто пойдзе са мною
Саўл у лагер? І сказаў Авэса: я пайду з табою.
26:7 І прыйшоў Давід і Авэса да народу ўначы; і вось, Саўл ляжыць
спіць у траншэі, і яго дзіда ўваткнута ў зямлю ў яго
а Авэнір і народ ляжалі вакол яго.
26:8 І сказаў Авэса Давіду: аддаў Бог ворага твайго ў цябе
дык вось, цяпер дазволь мне ўдарыць яго
дзіда ў зямлю адразу, і я не паб'ю яго другім
час.
26:9 І сказаў Давід Авэсу: «Не губі яго, бо хто можа выцягнуцца».
руку сваю на памазанца Гасподняга, і застанецца без віны?
26:10 Яшчэ сказаў Давід: жывы Гасподзь, паб'е яго Гасподзь; або
прыйдзе дзень ягоны, каб памерці; альбо ён пойдзе ў бітву і загіне.
26:11 Не дай мне Гасподзь падняць руку маю на Госпада
але вазьмі цяпер дзіду, якая ў яго
і збанок з вадою, і пойдзем.
26:12 І ўзяў Давід дзіду і посуд з вадою з галавы Саўла; і
яны адвялі іх, і ніхто гэтага не ўбачыў, і не даведаўся, і не прачнуўся, бо
яны ўсе спалі; таму што напаў глыбокі сон ад Госпада
іх.
26:13 Тады Давід перайшоў на другі бок і стаў на вяршыні пагорка
здалёк; вялікая прастора паміж імі:
26:14 І закрычаў Давід да народу і да Авэніра, сына Ніравага, кажучы:
Ты не адказваеш, Авэнір? І адказваў Авэнір і сказаў: хто ты?
што плача да караля?
26:15 І сказаў Давід Авэніру: ці не адважны ты чалавек? і каму падабаецца
ты ў Ізраілі? чаму ж ты не ахоўваў гаспадара твайго цара? для
прыйшоў адзін з людзей, каб загубіць цара, гаспадара твайго.
26:16 Гэта нядобрае, што ты зрабіў. Жывы Гасподзь, вы ёсьць
варты сьмерці, бо вы не захавалі гаспадара вашага, Госпада
памазаны. А цяпер паглядзіце, дзе каралеўская дзіда і збанок з вадой
што было ў яго падмацавання.
26:17 І Саўл пазнаў голас Давіда і сказаў: гэта твой голас, сыне мой Давід?
І сказаў Давід: гэта мой голас, спадару цару!
26:18 І сказаў ён: «Чаму гаспадар мой так пераследуе свайго слугу?» для
Што я зрабіў? ці якое зло ў руцэ маёй?
26:19 Дык вось, хай гаспадар мой кароль пачуе словы яго
прыслуга. Калі Гасподзь падбудзіў цябе супроць мяне, няхай прыме
але калі яны сыны чалавечыя, хай будуць праклятыя перад імі
СПАДАР; бо яны выгналі мяне сёньня з жыцьця ў
спадчына Гасподняя, кажучы: ідзіце, служыце іншым багам.
26:20 Дык вось, няхай мая кроў не ўпадзе на зямлю перад абліччам
ГОСПАДЗЕ, бо выйшаў цар Ізраільскі шукаць блоху, быццам адна
палюе на курапатку ў гарах.
26:21 Тады Саўл сказаў: я зграшыў; вярніся, сын мой Давід, бо я больш не буду
зрабі табе зло, бо дарагая была душа мая ў вачах тваіх сёньня.
вось, я здурнеў і моцна памыліўся.
26:22 І адказаў Давід і сказаў: вось дзіда цара! і няхай адзін з
маладыя людзі падыходзяць і прыносяць яго.
26:23 Гасподзь верне кожнаму яго праўду і вернасць яго; для
аддаў цябе Гасподзь сёньня ў рукі мае, але я не хацеў расцягвацца
працягні руку маю на памазанца Гасподняга.
26:24 І, вось, так як вашае жыццё было пастаўлена ў гэты дзень у маіх вачах, так няхай
цанаю жыцьцё маё ў вачах Госпада, і няхай Ён выбавіць мяне
з усіх нягод.
26:25 Тады Саўл сказаў Давіду: дабраславёны ты, сын мой Давід!
рабіць вялікія рэчы, і таксама ўсё яшчэ будзе пераважаць. І пайшоў Давід сваім шляхам,
і вярнуўся Саўл на сваё месца.