1 Самуіл 26:1 І прыйшлі Зіфеі да Саўла ў Гіву, кажучы: ці не хаваецца Давід сам на гары Гахіла, што перад Ешымонам? 26:2 Тады Саўл падняўся і пайшоў у пустыню Зіф, маючы трох тысячы выбраных ізраільцянаў зь ім, каб шукаць Давіда ў пустыні Зіф. 26:3 І Саўл разьмясьціўся табарам на гары Гахіла, якая перад Ешымонам, каля шлях. А Давід застаўся ў пустыні і ўбачыў, што прыйшоў Саўл за ім у пустыню. 26:4 Таму Давід паслаў шпіёнаў і даведаўся, што ўвайшоў Саўл вельмі ўчынак. 26:5 І падняўся Давід і прыйшоў да месца, дзе Саўл атабарыўся, і Давід убачыў месца, дзе ляжаў Саўл і Авэнір, сын Ніраў, начальнік Саўл ляжаў у акопе, а народ разьмясьціўся табарам пра яго. 26:6 І адказаў Давід і сказаў Ахімэлэху Хэтэяніну і Авэсу сын Саруі, брат Ёава, кажучы: хто пойдзе са мною Саўл у лагер? І сказаў Авэса: я пайду з табою. 26:7 І прыйшоў Давід і Авэса да народу ўначы; і вось, Саўл ляжыць спіць у траншэі, і яго дзіда ўваткнута ў зямлю ў яго а Авэнір і народ ляжалі вакол яго. 26:8 І сказаў Авэса Давіду: аддаў Бог ворага твайго ў цябе дык вось, цяпер дазволь мне ўдарыць яго дзіда ў зямлю адразу, і я не паб'ю яго другім час. 26:9 І сказаў Давід Авэсу: «Не губі яго, бо хто можа выцягнуцца». руку сваю на памазанца Гасподняга, і застанецца без віны? 26:10 Яшчэ сказаў Давід: жывы Гасподзь, паб'е яго Гасподзь; або прыйдзе дзень ягоны, каб памерці; альбо ён пойдзе ў бітву і загіне. 26:11 Не дай мне Гасподзь падняць руку маю на Госпада але вазьмі цяпер дзіду, якая ў яго і збанок з вадою, і пойдзем. 26:12 І ўзяў Давід дзіду і посуд з вадою з галавы Саўла; і яны адвялі іх, і ніхто гэтага не ўбачыў, і не даведаўся, і не прачнуўся, бо яны ўсе спалі; таму што напаў глыбокі сон ад Госпада іх. 26:13 Тады Давід перайшоў на другі бок і стаў на вяршыні пагорка здалёк; вялікая прастора паміж імі: 26:14 І закрычаў Давід да народу і да Авэніра, сына Ніравага, кажучы: Ты не адказваеш, Авэнір? І адказваў Авэнір і сказаў: хто ты? што плача да караля? 26:15 І сказаў Давід Авэніру: ці не адважны ты чалавек? і каму падабаецца ты ў Ізраілі? чаму ж ты не ахоўваў гаспадара твайго цара? для прыйшоў адзін з людзей, каб загубіць цара, гаспадара твайго. 26:16 Гэта нядобрае, што ты зрабіў. Жывы Гасподзь, вы ёсьць варты сьмерці, бо вы не захавалі гаспадара вашага, Госпада памазаны. А цяпер паглядзіце, дзе каралеўская дзіда і збанок з вадой што было ў яго падмацавання. 26:17 І Саўл пазнаў голас Давіда і сказаў: гэта твой голас, сыне мой Давід? І сказаў Давід: гэта мой голас, спадару цару! 26:18 І сказаў ён: «Чаму гаспадар мой так пераследуе свайго слугу?» для Што я зрабіў? ці якое зло ў руцэ маёй? 26:19 Дык вось, хай гаспадар мой кароль пачуе словы яго прыслуга. Калі Гасподзь падбудзіў цябе супроць мяне, няхай прыме але калі яны сыны чалавечыя, хай будуць праклятыя перад імі СПАДАР; бо яны выгналі мяне сёньня з жыцьця ў спадчына Гасподняя, кажучы: ідзіце, служыце іншым багам. 26:20 Дык вось, няхай мая кроў не ўпадзе на зямлю перад абліччам ГОСПАДЗЕ, бо выйшаў цар Ізраільскі шукаць блоху, быццам адна палюе на курапатку ў гарах. 26:21 Тады Саўл сказаў: я зграшыў; вярніся, сын мой Давід, бо я больш не буду зрабі табе зло, бо дарагая была душа мая ў вачах тваіх сёньня. вось, я здурнеў і моцна памыліўся. 26:22 І адказаў Давід і сказаў: вось дзіда цара! і няхай адзін з маладыя людзі падыходзяць і прыносяць яго. 26:23 Гасподзь верне кожнаму яго праўду і вернасць яго; для аддаў цябе Гасподзь сёньня ў рукі мае, але я не хацеў расцягвацца працягні руку маю на памазанца Гасподняга. 26:24 І, вось, так як вашае жыццё было пастаўлена ў гэты дзень у маіх вачах, так няхай цанаю жыцьцё маё ў вачах Госпада, і няхай Ён выбавіць мяне з усіх нягод. 26:25 Тады Саўл сказаў Давіду: дабраславёны ты, сын мой Давід! рабіць вялікія рэчы, і таксама ўсё яшчэ будзе пераважаць. І пайшоў Давід сваім шляхам, і вярнуўся Саўл на сваё месца.