1 Самуіл
19:1 І сказаў Саўл Ёнатану, сыну свайму, і ўсім сваім слугам, што яны
павінен забіць Дэвіда.
19:2 Але Ёнатан, сын Саўла, вельмі спадабаўся Давіду, і сказаў Ёнатан
Давід, кажучы: Саўл, бацька мой, хоча забіць цябе; цяпер я
прашу цябе, сьцеражыся да раніцы і заставайся ў таямніцы
месца і схавайся:
19:3 І я выйду і стану каля майго бацькі ў полі, дзе ты
мастацтва, і я буду мець зносіны з маім бацькам цябе; і што я бачу, тое я
раскажа табе.
19:4 І сказаў Ёнатан добра пра Давіда Саўлу, бацьку свайму
яму: Хай не грашыць цар супроць раба свайго, супроць Давіда; таму што ён
не зграшыў супраць цябе, і таму, што яго справы былі да
табе вельмі добра:
19:5 Бо ён паставіў сваё жыццё ў сваю руку, і забіў філістымляніна, і
СПАДАР учыніў вялікае выратаваньне ўсяму Ізраілю: Ты ўбачыў гэта і зрабіў
радуйся: дзеля чаго ж ты зграшыш супраць нявіннай крыві, каб забіць
Дэвід без прычыны?
19:6 І паслухаўся Саўл голасу Ёнатана, і пакляўся Саўл:
Жывы Гасподзь, не загіне.
19:7 І Ёнатан паклікаў Давіда, і Ёнатан паказаў яму ўсё гэта. І
Ёнатан прывёў Давіда да Саўла, і ён быў перад ім, як і раней
мінулае.
19:8 І зноў была вайна, і Давід выйшаў, і ваяваў з
Філістымлянаў, і забіў іх вялікай бойняй; і яны ўцяклі
яго.
19:9 І быў злы дух ад Госпада на Саўле, калі ён сядзеў у сваім доме
з дзідаю ў руцэ сваёй, а Давід граў рукой сваёй.
19:10 І Саўл спрабаваў прыбіць Давіда да сцяны дзідай, але ён
выслізнуў з-пад прысутнасці Саўла, і ён ударыў дзідай у
сьцяна, і Давід уцёк і выратаваўся ў тую ноч.
19:11 Саўл таксама паслаў паслоў у дом Давіда, каб сачыць за ім і забіць
і сказала яму Мэлхола, жонка Давіда, кажучы: калі ты
не ратуй сваё жыццё ў гэтую ноч, заўтра ты будзеш забіты.
19:12 І Мэлхола спусціла Давіда праз акно, і ён пайшоў, і ўцёк, і
уцёк.
19:13 І Міхал узяў ідал і паклаў яго ў ложак, і паклаў падушку з
казіную поўсць для падушкі і накрыў яе тканінай.
19:14 І калі Саўл паслаў паслоў забраць Давіда, яна сказала: ён хворы.
19:15 І Саўл зноў паслаў паслоў убачыць Давіда, сказаўшы: прывядзіце яго да
мяне ў ложку, каб я мог забіць яго.
19:16 І калі пасланцы ўвайшлі, вось, там была выява
ложак, з падушкай з казінай поўсці ў якасці падстаўкі.
19:17 І сказаў Саўл Мэлхоле: чаму ты так падманула мяне і адаслала
мой вораг, што ён уцёк? І адказала Мэлхола Саўлу: ён сказаў
мяне, адпусці мяне; навошта мне цябе забіваць?
19:18 І ўцёк Давід і выратаваўся, і прыйшоў да Самуіла ў Раму, і сказаў яму
усё, што зрабіў зь ім Саўл. І пайшоў ён і Самуіл і пасяліліся
Найот.
19:19 І данесьлі Саўлу, кажучы: вось, Давід у Наёце ў Раме.
19:20 І паслаў Саўл паслоў, каб схапіць Давіда; і калі яны ўбачылі групу
прарокі прарочаць, і Самуіл, які стаіць над імі,
Дух Божы быў на пасланцах Саўла і на іх таксама
прарочыў.
19:21 І калі было сказана Саўлу, ён паслаў іншых пасланцоў, і яны прарочылі
гэтак жа. І зноў паслаў Саўл паслоў у трэці раз, і яны
таксама прарочыў.
19:22 Затым ён таксама пайшоў у Раму, і прыйшоў да вялікага калодзежа, які знаходзіцца ў Сечу:
і спытаўся ён і сказаў: дзе Самуіл і Давід? І адзін сказаў: вось,
яны будуць у Наёце ў Раме.
19:23 І ён пайшоў туды ў Найот у Раме, і Дух Божы быў на
і яго, і ён пайшоў, і прарочыў, пакуль не прыйшоў у Найот
Рама.
19:24 І ён таксама зняў сваю вопратку, і прарочыў перад Самуілам
падобным чынам, і ляжаў голы ўвесь той дзень і ўсю тую ноч.
Таму кажуць: ці і Саўл сярод прарокаў?