1 Самуіл 19:1 І сказаў Саўл Ёнатану, сыну свайму, і ўсім сваім слугам, што яны павінен забіць Дэвіда. 19:2 Але Ёнатан, сын Саўла, вельмі спадабаўся Давіду, і сказаў Ёнатан Давід, кажучы: Саўл, бацька мой, хоча забіць цябе; цяпер я прашу цябе, сьцеражыся да раніцы і заставайся ў таямніцы месца і схавайся: 19:3 І я выйду і стану каля майго бацькі ў полі, дзе ты мастацтва, і я буду мець зносіны з маім бацькам цябе; і што я бачу, тое я раскажа табе. 19:4 І сказаў Ёнатан добра пра Давіда Саўлу, бацьку свайму яму: Хай не грашыць цар супроць раба свайго, супроць Давіда; таму што ён не зграшыў супраць цябе, і таму, што яго справы былі да табе вельмі добра: 19:5 Бо ён паставіў сваё жыццё ў сваю руку, і забіў філістымляніна, і СПАДАР учыніў вялікае выратаваньне ўсяму Ізраілю: Ты ўбачыў гэта і зрабіў радуйся: дзеля чаго ж ты зграшыш супраць нявіннай крыві, каб забіць Дэвід без прычыны? 19:6 І паслухаўся Саўл голасу Ёнатана, і пакляўся Саўл: Жывы Гасподзь, не загіне. 19:7 І Ёнатан паклікаў Давіда, і Ёнатан паказаў яму ўсё гэта. І Ёнатан прывёў Давіда да Саўла, і ён быў перад ім, як і раней мінулае. 19:8 І зноў была вайна, і Давід выйшаў, і ваяваў з Філістымлянаў, і забіў іх вялікай бойняй; і яны ўцяклі яго. 19:9 І быў злы дух ад Госпада на Саўле, калі ён сядзеў у сваім доме з дзідаю ў руцэ сваёй, а Давід граў рукой сваёй. 19:10 І Саўл спрабаваў прыбіць Давіда да сцяны дзідай, але ён выслізнуў з-пад прысутнасці Саўла, і ён ударыў дзідай у сьцяна, і Давід уцёк і выратаваўся ў тую ноч. 19:11 Саўл таксама паслаў паслоў у дом Давіда, каб сачыць за ім і забіць і сказала яму Мэлхола, жонка Давіда, кажучы: калі ты не ратуй сваё жыццё ў гэтую ноч, заўтра ты будзеш забіты. 19:12 І Мэлхола спусціла Давіда праз акно, і ён пайшоў, і ўцёк, і уцёк. 19:13 І Міхал узяў ідал і паклаў яго ў ложак, і паклаў падушку з казіную поўсць для падушкі і накрыў яе тканінай. 19:14 І калі Саўл паслаў паслоў забраць Давіда, яна сказала: ён хворы. 19:15 І Саўл зноў паслаў паслоў убачыць Давіда, сказаўшы: прывядзіце яго да мяне ў ложку, каб я мог забіць яго. 19:16 І калі пасланцы ўвайшлі, вось, там была выява ложак, з падушкай з казінай поўсці ў якасці падстаўкі. 19:17 І сказаў Саўл Мэлхоле: чаму ты так падманула мяне і адаслала мой вораг, што ён уцёк? І адказала Мэлхола Саўлу: ён сказаў мяне, адпусці мяне; навошта мне цябе забіваць? 19:18 І ўцёк Давід і выратаваўся, і прыйшоў да Самуіла ў Раму, і сказаў яму усё, што зрабіў зь ім Саўл. І пайшоў ён і Самуіл і пасяліліся Найот. 19:19 І данесьлі Саўлу, кажучы: вось, Давід у Наёце ў Раме. 19:20 І паслаў Саўл паслоў, каб схапіць Давіда; і калі яны ўбачылі групу прарокі прарочаць, і Самуіл, які стаіць над імі, Дух Божы быў на пасланцах Саўла і на іх таксама прарочыў. 19:21 І калі было сказана Саўлу, ён паслаў іншых пасланцоў, і яны прарочылі гэтак жа. І зноў паслаў Саўл паслоў у трэці раз, і яны таксама прарочыў. 19:22 Затым ён таксама пайшоў у Раму, і прыйшоў да вялікага калодзежа, які знаходзіцца ў Сечу: і спытаўся ён і сказаў: дзе Самуіл і Давід? І адзін сказаў: вось, яны будуць у Наёце ў Раме. 19:23 І ён пайшоў туды ў Найот у Раме, і Дух Божы быў на і яго, і ён пайшоў, і прарочыў, пакуль не прыйшоў у Найот Рама. 19:24 І ён таксама зняў сваю вопратку, і прарочыў перад Самуілам падобным чынам, і ляжаў голы ўвесь той дзень і ўсю тую ноч. Таму кажуць: ці і Саўл сярод прарокаў?