1 хронікі
17:1 Калі Давід сядзеў у сваім доме, Давід сказаў
Прарок Натан: вось, я жыву ў доме з кедраў, але каўчэг ст
запавет Гасподні пад заслонамі.
17:2 Тады Натан сказаў Давіду: Рабі ўсё, што ў цябе на сэрцы; бо Бог ёсць
з табой.
17:3 І адбылося ў тую ж ноч, што слова Божае было да Натана,
кажучы,
17:4 Ідзі і скажы рабу майму Давіду: так кажа Гасподзь: не будуй
мне дом для пражывання:
17:5 Бо я не жыў у доме з таго дня, як я вывеў Ізраіля
да сённяшняга дня; але хадзілі ад палаткі да палаткі і ад адной скініі
да іншага.
17:6 Усюды, дзе я хадзіў з усім Ізраілем, я сказаў слова любому з іх
судзьдзі Ізраілевыя, якім Я загадаў пасьвіць народ Мой, кажучы: навошта?
ты не пабудаваў мне дом з кедраў?
17:7 Цяпер так скажы слузе Майму Давіду: так кажа
Госпадзе Саваоф!
авечкі, каб ты быў валадаром над народам Маім Ізраілем.
17:8 І Я быў з табой, куды б ты ні хадзіў, і рэзаў
знішчы ўсіх ворагаў тваіх ад аблічча твайго і зрабіў сабе падобнае імя
імя вялікіх людзей, якія на зямлі.
17:9 Таксама Я арганізую месца для народа Майго Ізраіля і пасаджу яго,
і яны будуць жыць на сваім месцы, і больш не будуць варухнуцца; ні
сыны беззаконня будуць больш марнаваць іх, як у
пачатак,
17:10 І з таго часу, як я загадаў суддзям над народам маім Ізраілем.
Акрамя таго, я скару ўсіх ворагаў тваіх. Акрамя таго, я кажу вам, што
Гасподзь пабудуе табе дом.
17:11 І гэта адбудзецца, калі твае дні скончацца, што ты павінен пайсці ў
будзь з бацькамі тваімі, і Я ўзьвяду насеньне тваё пасьля цябе, якое
будзе з сыноў тваіх; і Я ўстанаўлю яго царства.
17:12 Ён пабудуе мне дом, і я ўмацую яго трон назаўжды.
17:13 Я буду яго бацькам, і ён будзе мне сынам, і я не вазьму свайго
міласьць ад яго, як Я адабраў яе ў таго, хто быў перад табою.
17:14 Але я пасялю яго ў маім доме і ў маім каралеўстве назаўжды, і яго
трон будзе ўмацаваны навекі.
17:15 У адпаведнасці з усімі гэтымі словамі, і ў адпаведнасці з усім гэтым бачаннем, так і зрабіў
Натан пагавары з Давідам.
17:16 І прыйшоў цар Давід і сеў перад Госпадам, і сказаў: хто я?
Госпадзе Божа, а што гэта за дом мой, што Ты мяне сюды прывёў?
17:17 Але гэта было мала ў вачах Тваіх, Божа; бо і ты маеш
гаварыў пра дом раба Твайго на доўгі час і паспяшаўся
уважаў мяне як чалавека высокага, Госпадзе Божа.
17:18 Што яшчэ можа сказаць табе Давід пра гонар раба твайго? для
Ты ведаеш раба Твайго.
17:19 Госпадзе, дзеля раба Твайго і паводле сэрца Твайго
ты зрабіў усю гэтую веліч, абвяшчаючы ўсе гэтыя вялікія рэчы.
17:20 Госпадзе, няма падобнага да Цябе, і няма Бога, акрамя Цябе,
паводле ўсяго, што мы чулі на свае вушы.
17:21 І які адзін народ на зямлі падобны на Твой народ Ізраіль, якога Бог
пайшоў адкупіцца, каб стаць сваім народам, каб зрабіць табе вялікае імя
і жах, выганяючы народы ад аблічча народу Твайго, каторы
ты выкупіў з Егіпта?
17:22 Для народа Твайго, Ізраіля, Ты зрабіў сваім народам навекі; і
Ты, Госпадзе, стаў ім Богам.
17:23 Такім чынам, цяпер, Госпадзе, няхай тое, што ты сказаў аб сваім
слуга і ў доме ягоным будзь цьвёрды назаўсёды і рабі, як ты
сказаў.
17:24 Няхай гэта будзе ўстаноўлена, што імя Тваё можа быць праслаўлена вечна,
кажучы: Гасподзь Саваоф ёсьць Бог Ізраілеў, Бог Ізраіля.
і дом Давіда, раба Твайго, хай будзе цьвёрды перад Табою.
17:25 Бо Ты, Божа мой, сказаў слузе Твайму, што пабудуеш яму
дом: таму раб твой знайшоў у сэрцы сваім маліцца раней
цябе.
17:26 І цяпер, Госпадзе, Ты Бог, і абяцаў гэтую дабрыню свайму
слуга:
17:27 Такім чынам, цяпер дазвольце дабраславіць дом слугі Твайго
няхай яно будзе перад Табою вечна, бо Ты дабраслаўляеш, Госпадзе, і будзе
будзь блаславёны навекі.