1 хронікі 17:1 Калі Давід сядзеў у сваім доме, Давід сказаў Прарок Натан: вось, я жыву ў доме з кедраў, але каўчэг ст запавет Гасподні пад заслонамі. 17:2 Тады Натан сказаў Давіду: Рабі ўсё, што ў цябе на сэрцы; бо Бог ёсць з табой. 17:3 І адбылося ў тую ж ноч, што слова Божае было да Натана, кажучы, 17:4 Ідзі і скажы рабу майму Давіду: так кажа Гасподзь: не будуй мне дом для пражывання: 17:5 Бо я не жыў у доме з таго дня, як я вывеў Ізраіля да сённяшняга дня; але хадзілі ад палаткі да палаткі і ад адной скініі да іншага. 17:6 Усюды, дзе я хадзіў з усім Ізраілем, я сказаў слова любому з іх судзьдзі Ізраілевыя, якім Я загадаў пасьвіць народ Мой, кажучы: навошта? ты не пабудаваў мне дом з кедраў? 17:7 Цяпер так скажы слузе Майму Давіду: так кажа Госпадзе Саваоф! авечкі, каб ты быў валадаром над народам Маім Ізраілем. 17:8 І Я быў з табой, куды б ты ні хадзіў, і рэзаў знішчы ўсіх ворагаў тваіх ад аблічча твайго і зрабіў сабе падобнае імя імя вялікіх людзей, якія на зямлі. 17:9 Таксама Я арганізую месца для народа Майго Ізраіля і пасаджу яго, і яны будуць жыць на сваім месцы, і больш не будуць варухнуцца; ні сыны беззаконня будуць больш марнаваць іх, як у пачатак, 17:10 І з таго часу, як я загадаў суддзям над народам маім Ізраілем. Акрамя таго, я скару ўсіх ворагаў тваіх. Акрамя таго, я кажу вам, што Гасподзь пабудуе табе дом. 17:11 І гэта адбудзецца, калі твае дні скончацца, што ты павінен пайсці ў будзь з бацькамі тваімі, і Я ўзьвяду насеньне тваё пасьля цябе, якое будзе з сыноў тваіх; і Я ўстанаўлю яго царства. 17:12 Ён пабудуе мне дом, і я ўмацую яго трон назаўжды. 17:13 Я буду яго бацькам, і ён будзе мне сынам, і я не вазьму свайго міласьць ад яго, як Я адабраў яе ў таго, хто быў перад табою. 17:14 Але я пасялю яго ў маім доме і ў маім каралеўстве назаўжды, і яго трон будзе ўмацаваны навекі. 17:15 У адпаведнасці з усімі гэтымі словамі, і ў адпаведнасці з усім гэтым бачаннем, так і зрабіў Натан пагавары з Давідам. 17:16 І прыйшоў цар Давід і сеў перад Госпадам, і сказаў: хто я? Госпадзе Божа, а што гэта за дом мой, што Ты мяне сюды прывёў? 17:17 Але гэта было мала ў вачах Тваіх, Божа; бо і ты маеш гаварыў пра дом раба Твайго на доўгі час і паспяшаўся уважаў мяне як чалавека высокага, Госпадзе Божа. 17:18 Што яшчэ можа сказаць табе Давід пра гонар раба твайго? для Ты ведаеш раба Твайго. 17:19 Госпадзе, дзеля раба Твайго і паводле сэрца Твайго ты зрабіў усю гэтую веліч, абвяшчаючы ўсе гэтыя вялікія рэчы. 17:20 Госпадзе, няма падобнага да Цябе, і няма Бога, акрамя Цябе, паводле ўсяго, што мы чулі на свае вушы. 17:21 І які адзін народ на зямлі падобны на Твой народ Ізраіль, якога Бог пайшоў адкупіцца, каб стаць сваім народам, каб зрабіць табе вялікае імя і жах, выганяючы народы ад аблічча народу Твайго, каторы ты выкупіў з Егіпта? 17:22 Для народа Твайго, Ізраіля, Ты зрабіў сваім народам навекі; і Ты, Госпадзе, стаў ім Богам. 17:23 Такім чынам, цяпер, Госпадзе, няхай тое, што ты сказаў аб сваім слуга і ў доме ягоным будзь цьвёрды назаўсёды і рабі, як ты сказаў. 17:24 Няхай гэта будзе ўстаноўлена, што імя Тваё можа быць праслаўлена вечна, кажучы: Гасподзь Саваоф ёсьць Бог Ізраілеў, Бог Ізраіля. і дом Давіда, раба Твайго, хай будзе цьвёрды перад Табою. 17:25 Бо Ты, Божа мой, сказаў слузе Твайму, што пабудуеш яму дом: таму раб твой знайшоў у сэрцы сваім маліцца раней цябе. 17:26 І цяпер, Госпадзе, Ты Бог, і абяцаў гэтую дабрыню свайму слуга: 17:27 Такім чынам, цяпер дазвольце дабраславіць дом слугі Твайго няхай яно будзе перад Табою вечна, бо Ты дабраслаўляеш, Госпадзе, і будзе будзь блаславёны навекі.