• ተመለስ


• የጣቢያ መነሻ

መዝሙራት
142፡1 በቃሌ ወደ እግዚአብሔር ጮኽሁ። በቃሌ ወደ እግዚአብሔር አደረግሁ
ልመናዬን አድርግ።
142:2 ቅሬታዬን በፊቱ አፈሰስሁ; ችግሬን በፊቱ አሳየሁት።
142:3 መንፈሴ በውስጤ በተዋጠች ጊዜ መንገዴን አወቅህ። ውስጥ
የሄድሁባትን መንገድ በስውር ወጥመድ ጣሉብኝ።
142:4 ቀኝ እጄን አየሁ፥ አየሁም፥ የሚወድ ግን አልነበረም
እወቁኝ፡ መጠጊያው ጠፋብኝ; ማንም ሰው ለነፍሴ ደንታ አልሰጠውም።
142፥5 አቤቱ፥ ወደ አንተ ጮኽሁ፤ አንተ መጠጊያዬ ነህ አልሁ።
የሕያዋን ምድር.
142:6 ጩኸቴን አድምጥ; እጅግ ተዋርጄአለሁና፥ ከእኔም አድነኝ።
አሳዳጆች; ከእኔ ይልቅ ብርቱዎች ናቸውና።
142:7 ነፍሴን ከእስር ቤት አውጣ, ስምህን አመሰግን ዘንድ: ጻድቃን
ይከብኛል; በቸርነትህ ታደርግብኛለህና።